مقايسه الگوي كاربري زمين، پراكنده رويي و رشد هوشمند درتوسعه پايدار (مطالعه موردي :منطقه يازده شهر اصفهان) ارسال تصحيحات داوران

تحولات افزايش سريع جمعيت در اغلب شهرهاي جهان سوم ناشي از بي برنامگي در بهره برداري مناسب از زمين شهري و بي توجهي به اصل طرح كاربري زمين و الگوي آتي استفاده از زمين در شهر است كه گسترش پراكندگي شهري را به دنبال داشته و مي تواند عوارض جانبي را بر سلامت عمومي و محيط زيست بوجود آورد؛در اين راستا بسياري از طرفداران بهداشت عمومي ، رشد هوشمند را به عنوان يك راه حل بالقوه براي حل مشكل پراكنده رويي توصيه مي كنند،چرا كه با توجه به هدف مشتركي كه با الگوي كاربري زمين يعني تحقق توسعه پايدار شهري دارد، مي تواند شكل پايداري از كالبد و عملكرد شهري را ايجادكند. هدف اصلي اين تحقيق،بررسي الگوهاي پراكنده رويي و رشد هوشمند و انتخاب الگوي مناسب براي كاربري زمين است.روش تحقيق بر اساس هدف از نوع كاربردي و بر اساس ماهيت از نوع توصيفي تحليلي و ابزار اندازه گيري در اين پژوهش استفاده از مدل هاي آنتروپي و هلدرن مي باشد، نتايج حاصله نشان مي دهد الگوي رشد هوشمند در منطقه يازده شهر اصفهان موثرتر از پراكنده رويي زمين عمل نكرده و منطقه داراي رشد هوشمند نمي باشد، همچنين ، بهره گيري بهينه از فضاها و نظام برنامه ريزي بر تحقق رشد هوشمند و ممانعت از گسترش پراكنده منطقه موثر خواهد بود و از سوي ديگر نيز رشد فيزيكي اين منطقه در راستاي توسعه پايدار در حال عبور از الگوي پراكنده به سوي الگوي رشد هوشمند مي باشد.