تحليل فضايي عدالت اجتماعي در مناطق شهري (مطالعه موردي مناطق شهر اصفهان)

شهر و فرا شهري باعث شكل‌گيري عدم تعادل و نابرابري فضايي در شهرها شده است. و اين مهمترين مشكل شهرهاي امروز است. ضرورت دارد اين نابرابري‌ها در بعد فضايي و جغرافيايي در جهت ايجاد محيط آرماني براي زندگي بهتر بررسي گردد. هدف از اين پژوهش تحليل فضايي عدالت اجتماعي در مناطق شهر اصفهان است. از نظر روش‌شناسي براساس ماهيت از نوع توصيفي _موردي و تحليلي است. براساس هدف از نوع كاربردي است. در گرد‌آوري اطلاعات از روش‌هاي اسنادي، كتابخانه اي و ميداني، و ابزار‌هاي مشاهده، مصاحبه، پرسشنامه‌،آرشيوهاي اطلاعاتي شهر اصفهان، بررسي نقشه ها، آمارنامه ها، و.‌.‌.استفاده شده است. در تجزيه و تحليل داده‌ها از مدل‌هاي شاخص توسعه انساني‌(HDI)،آزمون‌هاي آمار فضايي‌،همبستگي فضايي شاخص موران و ميانگين نزديكترين همسايه، و تحليل‌هاي ZONAL در محيط سيستم اطلاعات جغرافيايي (GIS) به صورت تركيبي استفاده شده است. عدم تعادل شاخص هاي عدالت در منطقه هاي شهر اصفهان‌، به وجود آمدن دوگانگي فضايي در فضاي هر منطقه از شهر، نابرابري در بين منطقه هاي شهر اصفهان از جمله نتايج آن مي باشد.