آسيب‌شناسي برنامه‌هاي پنجم و ششم توسعه اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي كشور در زمينه تامين مسكن گروه‌هاي كم درآمد شهري

يكي از چالش‌هاي كنوني شهرها به ويژه شهرهاي واقع در كشورهاي جهان سوم دركنار ساير مسائل اقتصادي و اجتماعي مسئله مسكن و تامين مالي مسكن براي گروه‌هاي كم درآمد است. به تبع اين شرايط مسئله مسكن و تامين آن نيز در شهرهاي ايران يك چالش مهم است. از اين رو اين پژوهش به دنبال بررسي سياست‌ها، نگرش‌ها و عملكردهاي برنامه توسعه كشور جهت آسيب‌ شناسي آن در بخش مسكن و به ويژه مسكن گروه‌هاي كم درآمد است. نتايج پژوهش گوياي آن است كه در برنامه پنجم توسعه با تغيير دولت شاهد تغيير سياست از عرضه محوري به تقاضا محوري هستيم. در سال‌هاي ابتداي اين برنامه مهم‌ترين رويكرد اجرايي به مسكن كم درآمدها پروژه شكست خورده مسكن مهر بود كه با تغيير دولت به دليل مشكلات اين پروژه در تامين مسكن گروه‌هاي كم درآمد كنار گذاشته شد. اما هيج برنامه جايگزين در ارتباط با مسكن گروه‌هاي كم درآمد ارائه نگرديد فقط به بازنگري طرح جامع مسكن بسنده شده و پنج برنامه جديد به آن اضافه گرديد. طي بازه زماني برنامه پنجم توسعه، تورم مسكن افزيش و درنهايت بازار مسكن با ركود روبه رو شد. رويكردهاي در پيش گرفته شده در بازار مسكن عملا نتوانست به تامين مالي گروه‌هاي كم درآمد شهري كمك نمايد. برنامه ششم توسعه نيز با اهداف بيشتر از برنامه پنجم نگارش شد. اين برنامه در چهار محور به موضوع مسكن گروه‌هاي كم درآمد پرداخت كه در آن ميان سياست و راهبردهاي در پيش گرفته شده جهت نوسازي و بهسازي بافت‌هاي فرسوده شهري مطلوب ارزيابي مي‌شود