نقش سرمايه اجتماعي در توسعه پايدار محله‌اي(مطالعه موردي شهر ايذه)

گسست در ساختار فضايي محلّه‌هاي شهري و از بين رفتن هويت كالبدي آن‌ها، سبب از بين رفتن ساختار اجتماعي پيوسته ميان ساكنان و كاهش ارتباطات چهره به چهره و رودررو گشته و باعث جايگزيني روابط ثانويه به‌جاي روابط گرم و صميمي افراد شده است. هدف پژوهش بررسي نقش سرمايه اجتماعي در توسعه پايدار محله اي شهر ايذه مي‌باشد. روش پژوهش حاضر، توصيفي تحليلي بوده و ابزار اصلي پژوهش پرسشنامه محقق ساخته مي‌باشد جامعه آماري پژوهش شامل محلات 15 گانه شهر ايذه مي‌باشد كه طبق سرشماري سال 1390 جمعيتي بالغ‌بر 122013 نفر است. حجم نمونه از طريق فرمول كوكران 250 نفر به دست آمده است. داده‌هاي گردآوري‌شده توسط پرسشنامه با استفاده از آزمون T در قالب نرم‌افزارSPSS 20 مورد آزمون و تجزيه‌وتحليل قرارگرفته است. نتايج نشان مي‌دهد وضعيت كلي سرمايه اجتماعي در سطح محلّه‌هاي شهر ايذه با سطح معناداري بالاي 0.05 نشان دهنده ي وضعيت مطلوب مي‌باشد.و ازنظر شهروندان دو شاخص كالبدي زيست‌محيطي و بهداشتي درماني در وضعيت فرا پايداري قرارگرفته است و شهروندان از اين دو سنجه رضايتمندي كافي رادارند ولي دو سنجه ديگر شاخص اجتماعي فرهنگي و اقتصادي در سطح معني‌داري قرار نگرفتند و در سطح ناپايداري قرار دارد. نتيجه كلي پژوهش حاكي از توجه بيشتر متخصصان و برنامه ريزان شهري و منطقه‌اي به شاخص‌هاي توسعه پايدار محلّه‌اي در سطح محلات 15 گانه شهر ايذه مي باشد.