ارزيابي شاخص‌هاي حكمراني خوب شهري در شهرهاي مقصد گردشگري به روش IPA (مطالعه موردي: شهر تنكابن)

شهرهاي مقصد گردشگري شهرهايي هستند كه اقتصاد خانوار در اكثر آن‌ها وابستگي شديدي به جذب گردشگر دارد؛ به‌طوري‌كه بسياري از مشاغل شكل‌گرفته در اين شهرها، به‌طور مستقيم يا غيرمستقيم، نيازهاي گردشگران را برآورده مي‌كنند و از اين طريق خانوار‌ها به امرار معاش مي‌پردازند. به منظور ايجاد بستر مناسب توسعه گردشگري پايدار شهري، به‌ويژه در شهرهاي مقصد گردشگري، حكمراني خوب شهري و نزديك شدن به شاخص‌هاي آن ضرورتي ترديدناپذير است. هدف اين تحقيق شناخت جامع ميزان اهميت حكمراني خوب شهري و ارزيابي عملكرد شاخص‌هاي حكمراني خوب شهري در شهر تنكابن، به‌عنوان يكي از شهرهاي مقصد گردشگري، است. روش تحقيق و گردآوري مطالب از نوع پيمايشي و تحليلي مبتني بر پرسش‌نامه است كه پس از تأييد روايي پرسش‌نامه، در اختيار كارشناسان برجسته مهندسان مشاور و اعضاي گروه تخصصي شهرسازي نظام مهندسي استان مازندران و همچنين استادان صاحب‌نظر دانشگاه مازندران، با شرط داشتن تحصيلات دانشگاهي كارشناسي ارشد يا دكترا در زمينه مديريت شهري، برنامه‌ريزي شهري و ساير رشته‌هاي مرتبط با امور شهري، قرار گرفت. براي تحليل آماري از روش IPA استفاده شد. مهم‌ترين شاخص با كمترين عملكرد، شاخص مشاركت شهروندان تعيين شد كه سنگ بناي حكمراني خوب شهري به‌منزله روش مديريت مشاركتي است. شاخص امنيت نيز بالاترين عملكرد را در اين شهر داشت. درنهايت، نتيجه‌گيري شد كه شاخص‌هاي حكمراني خوب شهري، با وجود اهميت بالاي آن‌ها، عملكرد پاييني در مديريت شهر تنكابن داشت كه راهكارهايي به منظور ارتقاي آن ارائه شد.