نقش امنيت در توسعه گردشگري خارجي (نمونه موردي: گردشگران خارجي شهر يزد)

امنيت و گردشگري، پارامترهاي يك معادله هستند كه نسبتي مستقيم و ارتباط تنگاتنگي با هم دارند. اصولاً تا امنيت برقرار نباشد، سفري شكل نخواهد گرفت و سخن گفتن از گردشگري، بيهوده خواهد بود. امنيت به عنوان مهمترين فاكتور در تدوين استراتژيهاي توسعه گردشگري در جهان به شمار مي‌رود. در اين تحقيق وضعيت امنيت گردشگري در ايران از ديدگاه گردشگراني كه در پاييز و زمستان سال 1391 به ايران و شهر يزد مسافرت كرده بودند سنجيده شد. مهمترين هدف تحقيق شناخت احساس امنيت گردشگران در ايران بود. روش تحقيق توصيفي – تحليلي و روش گردآوري اطلاعات به دو صورت مطالعات كتابخانه اي و تحقيق ميداني (مشاهده، پرسشنامه و مصاحبه) مي باشد. جامعه آماري گردشگران خارجي شهر يزد، روش نمونه گيري تصادفي و حجم نمونه 150 نفر كه با استفاده از روش كوكران محاسبه شد. روش تجزيه و تحليل داده‌ها كمي و با استفاده از مدلهاي آماري در محيط نرم افزاري spss بود. نتايج تحقيق بيانگر اين است كه گردشگران قبل از ورود به ايران شناخت درستي از وضعيت امنيت گردشگري نداشتند و 55 درصد آنها وضعيت امنيتي ايران را بد مي‌دانستند. در اين بدبيني و عدم شناخت درست نقش رسانه هاي غربي و تبليغات منفي آنها تأييد شد. گردشگران پس از ورود به ايران و مواجه با واقعيت ها 80 درصد آنها وضعيت امنيت گردشگران در ايران را خوب مي دانستند و راضي بودند گردشگران اعتقاد داشتند وجود پليس ويژه گردشگري در سايتهاي گردشگري باعث بالا رفتن امنيت مي شود اما حضور بسيار زياد پليس نتيجه عكس هم مي‌دهد و گردشگران احساس ناامني رواني مي‌كنند چرا كه احساس مي‌كنند جو امنيتي و پليسي است. ارتباط معناداري بين امنيت جاني و مالي بالا و انگيزه مسافرت مجدد به ايران وجود داشت يعني گردشگراني كه احساس امنيت بالاتري مي‌كردند تمايل بيشتري براي بازديد مجدد از ايران داشتند. همچنين با توجه به اينكه گردشگري ارتباطي دو طرفه است نقش آن در اشاعه واقعيت هاي ايران در سطح جهاني تأييد مي شود.