موانع و چالش‌هاي تحقق مديريت يكپارچه گردشگري در كلان شهر مشهد

در يك مقصد گردشگري، ذينفعان و ذينفوذان مختلف با وابستگي‌هاي متقابل وجود دارند كه گاهاً با يكديگر همكاري نمي‌كنند و اغلب ديدگاه‌هايشان در مورد توسعه بسيار متفاوت است. البته، اين تفاوت نگاه‌ها، در برخي مواقع كه بستر نقد سياست ها را بدنبال داشته باشد زمينه توسعه مقصد گردشگري را فراهم مي نمايد. اما، در اغلب موارد موانع و چالشهايي را براي آن بوجود مي اورد. از اينرو، نقش مديريت مقصد گردشگري در راستاي همكاري بين سازمان‌هاي متولي گردشگري براي ايجاد بسترهاي لازم به‌منظور توسعه پايدار گردشگري برجسته مي‏گردد. لذا پژوهش حاضر سعي دارد با بررسي چالش‌ها و واكاوي موانع تحقق مديريت يكپارچه گردشگري مشهد اين موضوع را از منظر همكاري سازماني مورد مداقه قرار دهد. در اين مطالعه از روش‌شناسي كيفي و براي جمع‌آوري داده‌ها از تكنيك مصاحبه‌ عميق نيمه ساختاريافته استفاده شده است. جامعه هدف، كليه مديران و كارشناسان ارشد سازمان‌هاي متولي گردشگري شهر مشهد در سال 1394 هستند كه از بين آنها 15 نفر در پژوهش مشاركت داشتند. نتايج حاكي است عمده‌ترين عوامل تأثيرگذار بر عدم همكاري بين سازمان‌هاي متولي گردشگري در شهر مشهد عدم مديريت يكپارچه در گردشگري، ضعف نگرش سيستمي، ضعف ساختار حقوقي، ضعف نظام برنامه‌ريزي، و ضعف نظام سياست‌گذاري است كه چالش‌هايي از جمله عدم شفافيت در وظايف قانوني دستگاهي، برخورد سليقه‌اي، كمبود منابع، فقدان نيروي انساني متخصص، همكاري غير رسمي و مقطعي، ضعف تقسيم كار، ضعف در توزيع و تخصيص بهينه منابع و عدم توانمندي مديران را به دنبال داشته است.