تبيين تاثيرشاخص‌هاي پياده‌مداري برتوسعه گردشگري شهري (نمونه موردي: شهر خرم‌آباد)

پياده‌روي قديمي‌ترين شكل جابجايي انسان در فضاست و شهرها از ديرباز بر اساس حركت پياده بنا شده‌اند. گردشگري پياده شهري از آنجا كه موجب پيدايش تعامل اجتماعي بين شهروندان مي‌شود بسيار مهم مي‌باشد. همزمان در حال حاضر گردشگري شهري يكي از مهم‌ترين ابزارهاي توسعه مناطق و كشورها تبديل شده است و بسياري از گردشگران تمايل دارند كه جذابيتهاي تاريخي يك محدوده را از نزديك درك كرده و آن را لمس نمايند كه نقش پياده‌روها در اين زمينه بسيار مهم مي‌باشد. به خصوص در مناطق فرهنگي تاريخي مي تواند زمينه مطلوبيت بيننده و گردشگري پياده فراهم نمايد. هدف پژوهش حاضرتبيين تاثير شاخص‌هاي پياده‌مداري بر توسعه گردشگري شهري در شهر خرم‌آباد مي‌باشد. روش تحقيق در اين پژوهش توصيفي تحليلي و پيمايشي است و از ابزار پرسشنامه براي كسب نظر شهروندان استفاده شده است. جامعه آماري تحقيق را، كليه ساكنان شهر خرم‌آباد تشكيل مي‌دهند، كه به صورت تصادفي با استفاده از فرمول كوكران 384 نمونه انتخاب شده است. براي تحليل داده‏ها از نرم افزارهايSpss و Lisrelاستفاده شده است. نتايج تحقيق نشان مي‏دهد كه ارتباط بين شاخص‌هاي پياده‌مداري و توسعه گردشگري شهري مستقيم (مثبت) است. علاوه بر اين، نتايج مدلسازي معادلات ساختاري بيانگر اين است كهتاثير شاخص‌هاي پياده‌مداري بر توسعه گردشگري شهري در شهر خرم‌آباد معني‌دار مي‌باشد و مقدار بارهاي عاملي در تمام شاخص‌ها بالاي 30/0 است. بطوريكه مقدار بار عاملي براي شاخص پويايي و جذابيت 67/0، دسترسي81/0، ايمني 71/0، راحتي 34/0، امنيت 82/0، پيوستگي 64/0و تنوع كاربري 59/0ميباشد. در اين بين شاخص امنيت و دسترسي به ترتيب بيشترين تاثير را بر گردشگري پياده شهري دارند. همچنين با توجه به ضرايب استاندارد مشخص شد شاخص‌هاي پياده‌مداري 61/0 از واريانس گردشگري شهري در شهر خرم‌آباد را تبيين مي‌كنند.