بررسي اثربخشي رفتار درماني ديالكتيك بر اضطراب و نشخوار فكري بيماران افسرده

The effectiveness of dialectical behavior therapy on anxiety and rumination in depressed patients

مقدمه رفتار درماني ديالكتيك از درمان هاي موج سومي مي باشد كه اثربخشي آنها در دامنه اي از اختلالات رواني مورد آزمون قرار گرفته است. هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي رفتار درماني ديالكتيك بر اضطراب و نشخوار فكري بيماران افسرده است. روش كار روش پژوهش شبه آزمايشي با طرح پيش آزمون- پس آزمون با دوگروه (آزمون و گواه) بود. جامعه آماري شامل كاركنان ناجا مراجعه كننده به واحد مشاوره بيمارستان ثامن الائمه مشهد در سال 1397 بود كه به روش نمونه گيري در دسترس 27 نفر از افراد افسرده طبق نمره برش14 در پرسشنامه افسردگي بك (BDI-II) و نمره مساوي يا بالاتر از 16 در پرسشنامه اضطراب بك (BAI)انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه، رفتار درماني ديالكتيك 13 نفر و گواه 15 نفر قرار گرفتند. پرسشنامه اضطراب بك (1993) و مقياس پاسخ نشخوار فكري (1991) قبل از درمان روي هر دوگروه اجرا گرديد. سپس رفتار درماني ديالكتيك به شيوه گروهي در هشت جلسه و طي چهار هفته بر روي گروه آزمايش بر اساس راهنماي درماني اجرا شد و گروه گواه هيچ درماني دريافت نكردند. در خاتمه،دو گروه، مقياس هاي پژوهش را تكميل نمودند. ارزيابي پيگيري نيز سه ماه پس از اتمام درمان صورت گرفت. نتايج براي تجزيه و تحليل داده ها از تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر استفاده شد. يافته ها نشان مي دهد كه رفتاردرماني ديالكتيك در كاهش ميزان اضطراب و نشخوار فكري تأكيد داشته اند و بهبودي مشاهده شده در گروه آزمايش در پيگيري سه ماهه نيز حفظ شده بود. نتيجه گيري به اين ترتيب يافته هاي پژوهش حاضر نشان دهنده اثربخشي رفتاردرماني ديالكتيك در بهبودي نشخوار فكري آسيب شناسانه و كاهش ميزان اضطراب بيماران افسرده هستند.

Introduction: Dialectical behavior therapy is one of the third wave treatments whose effectiveness in a range of mental disorders has been tested. The purpose of this study was to evaluate the effectiveness of dialectical behavior therapy on anxiety and rumination in depressed patients. Materials & Methods: The research method was quasi-experimental with pretest-posttest design with two groups (test and control). The statistical population consisted of Naja staff referred to the consulting unit of Mashhad Samen Alaemeh Hospital in Mashhad in 1397, using a convenience sampling method of 27 depressed individuals with a cut-off score of 14 on the Beck Depression Inventory (BDI-II) and a score of equal to or above 16 in The Beck Anxiety Inventory (BAI) was selected and randomly divided into two groups: dialectical behavior therapy of 13 subjects and control of 15 subjects. Beck Anxiety Questionnaire (1993) and Rumination Response Scale (1991) were administered to both groups before treatment. Then, dialectical behavioral group therapy was administered to the experimental group based on the therapeutic guidelines in eight sessions for four weeks and the control group received no treatment. Finally, the two groups completed the research scales. Follow-up evaluation was also performed three months after treatment. Results: Repeated measures analysis of variance was used to analyze the data. The findings show that dialectical behavior therapy emphasized on reducing anxiety and rumination, and the improvement observed in the experimental group was maintained at 3-month follow-up. Conclusion: Thus, the findings of the present study demonstrate the effectiveness of dialectical behavior therapy in improving pathological rumination and reducing anxiety in depressed patients.