اولويت‌بندي راهبردهاي احياي بافت تاريخي شهر مراغه با تأكيد بر رويكرد بازآفريني فرهنگ مدار

مراكز تاريخي شهرهاي ايران مهم‌ترين جاذبه‌هاي گردشگري اين شهرها هستند و وجوه تمايز و خصوصيات منحصربه‌فرد مكاني، تاريخي و فرهنگي هر شهر را بايد در همان بافت تاريخي و آثار كالبدي و معنايي به‌جامانده در آن جستجو كرد. سيستم شهري در بافت‌هاي تاريخي كه يكي از اركان ارزشمند و هويت‌بخش در شهرها هستند، مشكلات فراواني دارند؛ بنابراين، در اين راستا مديريت شهري نياز به شناسايي و تبيين مسائل سيستم شهري دارد و از آنجايي‌ كه اجراي هرطرح يا برنامه،در درجۀ اول به شناخت تنگناها و امكانات، تعيين اهداف، راهبردها و سياست‌ها نيازدارد. مقالۀ حاضر بر آن است تا با شناخت فرصت‌ها، تهديدهاي موجود در بافت تاريخي با رويكرد بازآفريني، فرهنگ‌مبنا به استخراج راهبردها و سياست‌هاي احيا دست يابد. بدين منظور پس از معرفي محدودۀ مركزيتاريخي مراغه، مؤلفه‌هاي اصلي احياي فضاهاي تاريخي شهرها در قالب ماتريس سوات در محدودۀ بافت تاريخي ارزيابي شده است. سپس با توجه به اينكه همۀ راهبردها به‌طور يكسان قابليت اجرايي ندارد، راهبردها را برمبناي اصول و معيارهاي مديريت راهبردي، طي مطالعات پرسشنامه‌اي از مسئولان و متخصصان شهري با استفاده از روش الكتره اولويت‌بندي كرد. از اين‌رو راهبردها به‌ترتيب عبارت اند از: 1. تبديل بناهاي تاريخي به مكان‌هاي مورد استفادۀ گردشگران (هتل، رستوران و موزه)؛ 2. تغيير تركيب فعاليتي محدوده و جايگزيني فعاليت‌هاي گردشگري و پذيرايي؛ 3. ساماندهي فعاليتي بازار و بازسازي بازارچه‌ها، بالاترين اولويت را براي احياي بافت تاريخي دارند.