بررسي رابطۀ بين شاخص‌هاي ذهني مبتني‌‌‌بر درك و نگرش جامعۀ محلي و بهبود كيفيت صنعت گردشگري (مورد مطالعه: استان البرز)

از جمله اقداماتي كه در كشورهاي توسعه‌يافته و درحال‌توسعه براي تحقق توسعۀ پايدار و كاستن از فشارهاي اقتصادي، اجتماعي و زيست‌محيطي صورت مي‌گيرد، اجراي برنامه‌هاي توسعۀ گردشگري در سطوح محلي، ملي و بين‌المللي است. گردشگري، يكي از پاك‌ترين صنايع عصر حاضر به‌‌‌شمار مي‌رود كه توجه دولت‌ها و كشورهاي جهان را به خود جلب كرده است.هدف اصلي اين پژوهش، بررسي عوامل مؤثر در بهبود وضعيت صنعت گردشگري در استان البرز است. پژوهش حاضر از نظر روش و ماهيت كار، توصيفيهمبستگي و از نظر هدف، كاربردي است. در اين پژوهش، از پرسشنامۀ استانداردشده استفاده‌ شده و براي تحليل داده‌ها، نرم‌افزار SPSS به‌‌‌كار گرفته شده است. مطابق نتايج، بين زيرساخت‌هاي اقتصادي، پايداري محيطي، پايداري اجتماعيفرهنگي، شاخص‌هاي ذهني مبتني‌‌‌بر درك و نگرش جامعۀ محلي و پايداري سياسي-امنيتي و بهبود كيفيت گردشگري استان البرز رابطه وجود دارد. براساس آزمون فريدمن، عامل پايداري اجتماعي-فرهنگي (كاهش دشمني با علم و صنعت، كاهش بزهكاري، مشاركت در حفظ ميراث فرهنگي) با نمرۀ ميانگين 6/67 در رتبۀ نخست قرار دارد. پس از آن، عامل‌هاي پايداري محيطي، كاهش فقر و توزيع درآمد و پايداري سياسي-امنيتي با فاصلۀ بسيار كمي در رتبه‌هاي دوم، سوم و چهارم قرار دارند. درنهايت، عامل‌هاي زيرساخت‌هاي اقتصادي (رشد فزايندۀ زيربناها و منابع گردشگري به‌عنوان يك ضرورت) و شاخص‌هاي ذهني با فاصلۀ بيشتري نسبت به 4 عامل اول به‌‌‌ترتيب در رتبه‌هاي پنجم و ششم قرار گرفته است.