استناد به گزارش (نقل) و اصل مسئلگي (با تأكيد بر متون تاريخي ديني)

استدلال (استناد) به گزارش هاي تاريخي، مهم‌ترين ركن روشي در الهيات تاريخي است كه فضاي اصلي اين مقاله، ناظر به آن شكل گرفته است. واقعيت آن است كه مقولۀ استدلال و استناد در الهيات تاريخي، نيازمند روش است، اما آنچه كه به‌طور معمول مشاهده مي‌شود آن است كه اين استدلال‌ها معمولاً بدون هيچ تبييني رها مي‌شوند. دلالت يك گزارش و نقل، مي‌‌تواند در نوع انعكاسي كه گزارش در فضاي پيرامون خود پيدا مي كند، نيز رصد شود. «مسئلگي»، پديده‌اي قابل توجه در اين فضاي انعكاسي است. از جمله قواعدي كه در فضاي انعكاس، قابل طرح است، «مسئلگي» است. به اين صورت كه صدور (نقل) يك گزارش، بيش از آنكه حكايت از يك امر دائم و ثابت داشته باشد، نشان دهندۀ يك مسئله و امري خارج از روال عادي است. در اين مقاله، به تبيين اصل مسئلگي و تبيين رهاوردهاي آن در تحليل متون تاريخي و ديني پرداخته شده است. درواقع، مي توان گفت «مسئلگي» قاعده اي زبان‌شناختي است كه در تحليل تاريخ و به‌ويژه الهيات تاريخي كاربرد قابل ملاحظه اي دارد.