عنوان مقاله :
اثر بخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر نشانگان باليني و تكانشگري مادران داراي كودكان مبتلا به اختلال نافرماني مقابلهاي
عنوان به زبان ديگر :
The Effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy on Clinical Symptoms and Impulsivity of Mothers of Children with Oppositional Defiant Disorder
پديد آورندگان :
محمودي مهنه، اكرم دانشگاه آزاد اسلامي واحد نيشابور - دانشكده علوم پايه , توزنده جاني، حسن دانشگاه آزاد اسلامي واحد نيشابور - دانشكده علوم پايه - گروه علوم تربيتي و روانشناسي , باغستاني، عليرضا دانشگاه آزاد اسلامي واحد قوچان - دانشكده علوم انساني
كليدواژه :
درمان مبتني بر پذيرش و تعهد , افسردگي , اضطراب , استرس , تكانشگري , اختلال نافرماني مقابله اي
چكيده فارسي :
مقدمه: مطالعه حاضر با هدف بررسي اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد (ACT) بر نشانگان باليني و تكانشگري مادران داراي كودكان مبتلا به اختلال نافرماني مقابلهاي انجام شد.
روش كار: اين پژوهش از نوع پژوهشهاي نيمه آزمايشي (طرح پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل نابرابر) بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل تمامي مادران داراي كودكان 6 تا 12 ساله مبتلا به اختلال نافرماني مقابلهاي در شهر مشهد در سال 1395 بود كه تعداد 24 نفر از اين مادران به روش نمونه گيري دردسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل جايگزين شدند. در اين پژوهش جهت اندازه گيري ميزان نشانگان باليني از پرسشنامه DASS-21 و براي اندازه گيري ميزان تكانشگري از پرسشنامه تكانشگري وايت سايد و لينام استفاده گرديد. مداخله درماني طي 8 جلسه 90 دقيقه اي بر روي گروه آزمايش اجرا گرديد. پس از پايان دوره گروه درماني، از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد و براي تحليل داده ها از روش تحليل كواريانس تك متغيره استفاده شد.
نتايج: نتايج نشان داد كه درماني مبتني بر پذيرش و تعهد به طور معناداري باعث كاهش نشانگان باليني (افسردگي، اضطراب و استرس) و تكانشگري كودكان مبتلا به اختلال نافرماني مقابلهاي شده است (0.05 >P).
نتيجه گيري: نتايج پژوهش بيانگر است كه درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر نشانگان باليني و تكانشگري مادران داراي كودكان مبتلا به اختلال نافرماني مقابله اي موثر است.
چكيده لاتين :
Introduction: This study examined the effectiveness of acceptance and
commitment therapy (ACT) on clinical symptoms and impulsivity in
mothers of children with oppositional defiant disorder was conducted.
Methods: This study was a semi-experimental (Pretest- post test plan the
unequal control group) and to the effectiveness of acceptance and
commitment therapy (ACT) based on clinical symptoms and impulsivity of
mothers of children with oppositional defiant disorder. the study population
included all mothers of children 6 to 12 years old with oppositional defiant
disorder in the city of Mashhad in 2016, that 24 of them voluntarily selected
by convenience sampling and randomly assigned to experimental and
control groups (12 people). in this study, used a DASS-21 to measure
clinical syndrome and impulsivity scale to measure impulsivity. after the
formation of groups, was conducted. (ACT) in 8 sessions of 90 minute. upon
completion of the training program, from both groups were post test. Data
for the analysis of covariance was used.
Results: Data analysis showed that "act" reducing clinical symptoms
(depression, anxiety and stress) and impulsivity among children with
oppositional defiant disorder (P>0/05). Conclusion: The results indicate that
acceptance and commitment therapy is effective on clinical symptoms and
impulsivity in mothers of children with oppositional defiant disorder.
عنوان نشريه :
مجله دانشكده پزشكي دانشگاه علوم پزشكي مشهد