بررسي تاثير زيرساخت هاي رويكرد مجازي بر آموزش قابليت محور در راستاي دانشگاه هاي نسل چهارم

The Impact of Virtual Approach substructures on Competency-Based Education towards fourth Generation Universities

اين پژوهش با هدف بررسي تاثير زيرساخت هاي رويكرد مجازي بر آموزش قابليت محور در راستاي دانشگاه نسل چهارم انجام شد. پژوهش حاضر با هدف كاربردي و با رويكرد آميخته انجام شد. جامعه آماري در بخش كيفي شامل دوازده نفر از اعضا هيات علمي دانشگاه بودند كه با روش نمونه گيري هدفمند و با در نظر گرفتن قانون اشباع نظري انتخاب شدند و در بخش كمي با استفاده از فرمول كوكران و روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي چندمرحله اي و طبقه بندي متناسب 255 نفر از اعضاي هيات علمي استاديار به بالاي دانشگاه هاي آزاد استان مازندران به عنوان حجم نمونه در نظر گرفته شد. ابزار گردآوري داده ها در بخش كيفي مصاحبه هاي نيمه ساختاريافته و در بخش كمي نيز پرسش نامه محقق ساخته بوده است. روايي صوري و محتوايي ابزارها به تاييد متخصصان و صاحب نظران رسيد و براي بررسي روايي سازه از تحليل عاملي تاييدي و براي بررسي روايي همگرا از شاخص متوسط واريانس استخراج شده استفاده شد، همچنين به منظور بررسي پايايي ابزار سنجش از ضريب آلفاي كرونباخ و قابليت اعتماد تركيبي استفاده شد. نتايج حاصل از بررسي روابط بين زيرساخت هاي رويكرد مجازي و آموزش قابليت محور نشان داد كه با افزايش مطلوبيت زيرساخت هاي رويكرد مجازي، آموزش قابليت محور نيز بهبود مي يابد و زيرساخت انساني ضعيف ترين رابطه (0.449) و زيرساخت پداگوژي (0.891) قوي ترين رابطه را با آموزش قابليت محور داشته اند. نتايج مدل سازي معادلات ساختاري نشان داد كه زيرساخت هاي رويكرد مجازي بر آموزش قابليت محور تاثير مستقيم و قوي دارد (t = 17.11, β = 0.93). به عبارت ديگر با افزايش مطلوبيت زيرساخت هاي رويكرد مجازي، آموزش قابليت محور با شدتي قوي بهبود مي يابد.

Abstract: The purpose of this study was to survey the impact of virtual approach infrastructures on Capability -based training in fourth generation universities. The present study was conducted with an applied purpose and with a mixed approach. The statistical population in the qualitative section consisted of twelve faculty members selected by purposeful sampling with theoretical saturation law and also in quantitative section by Cochran formula and multistage cluster random sampling. Altimately, an appropriate sample size of 255 upper-assisstent professor faculty members at universities of Mazandaran province was considered. Moreover, the data collection tools consisted of a semi-structured interview in the qualitative section and a researcher-made questionnaire in the quantitative section. Then, superfacial and content validity of the instruments was confirmed by experts. Confirmatory factor analysis was used to assess construct validity while convergent validity of the extracted mean variance index was used. Thereupon to evalute the reliability of the instrument, Cronbach's alpha coefficient and hybrid reliability were used. Finally, the findings of the study showed that with increasing the favorability of virtual approach infrastructure, Competency-Based Education also improved; human infrastructure had the weakest relationship (0.449) whereas pedagogy infrastructure (0.891) meeted the strongest relationship with Competency-Based Education. Therefore, the results of Structural-equation modeling showed virtual approach infrastructure had direct and strong effect on Competency Based Education (t = 17.11, β = 0.93). In other words, by increasing the utility of virtual approach infrastructures, capability-based training improves strongly.