مقايسه شخصيت در رمان‌هاي سووشون و كريستين و كيد

در دهۀ چهل، هم زمان با حوادث سياسي   اجتماعي و تحولات فرهنگي در ساختار جامعۀ ايراني، ادبيات داستاني نيز متناسب با آن تحولات، دستخوش تغييراتي مي شود و آثاري متنوع، ماندگار و جديد در عرصۀ داستان نويسي ايران، پديد مي آيد. نويسندگان اين دهه در مقايسه با دوره هاي قبل، شيوه هاي هوشمندانه و شكل يافته تري در نگارش خود به كار مي برند. در سال هاي پاياني اين دهه سيمين دانشور با رمان «سووشون» و هوشنگ گلشيري با رمان هاي «شازده احتجاب» و «كريستين و كيد» با سبك و شيوه اي متفاوت، جلوۀ تازه اي به ادبيات داستاني ايران مي بخشند. دانشور در رمان سووشون با سبكي رئاليستي و متناسب با فضاي واقعي جامعۀ ايراني در بستري تـاريخي، بـا خلـق شخصيتي انقلابي و مسئله دار، تصويري واقع نمايانه از شخصيتي عمل گرا و معترض را نشان مي دهد. هم زمان با دانشور، گلشيري با سبكي متفاوت در فرم و محتوا و به شيوۀ داستان هاي مدرن و رمان هاي نو در فرانسه، گونه اي ديگر از شخصيت پردازي را خلق مي كند. شخصيت هاي گلشيري در اين رمان ها انسان هايي درون گرا، منفعل، ناتوان و سرگشته اند كه در كنش و عملكرد هيچ سنخيتي با قهرمان رمان سووشون ندارند. در اين مقاله برآنيم تا بابهره گيري از روش تحليلي – استنباطي و با لحاظ برخي تفاوت ها و تشابهات، قهرمان سووشون را منطبق با قهرمان مسئله دار لوكاج و گلدمن معرفي كنيم و همچنين نشان دهيم كه شباهت هاي بسياري در شيوۀ پرداختن به شخصيت داستاني بين آثار نويسندگان فرانسوي رمان نو و شخصيت هاي رمان «كريستين و كيد» وجود دارد و همچنين دلايل تفاوت در شيوۀ شخصيت پردازي اين دو نويسندۀ هم عصر را نمايان سازيم.