تأثير توسعه مالي بر نابرابري درآمد در ايران: بازبيني نقش سرمايه انساني

با فرض همگني سرمايه انساني، موسسات مالي در تخصيص اعتبارات، تنها شاخص‌هاي سرمايه فيزيكي، توانمندي مالي و سوابق اعتباري متقاضيان را ملاك تصميم‌گيري خود قرار مي‌دهند كه پيامد آن، نتايج پراكنده و متناقض مطالعات است. در ادبيات نظري جديد ضمن تاكيد بر ناهمگني سرمايه انساني، عنوان مي‌شود كه بين توسعه سرمايه انساني و انباشت سرمايه فيزيكي رابطه مكملي وجود داشته و عدم توجه به اثر توأمان آن‌ها در فرآيند تاثيرگذاري توسعه مالي بر نابرابري درآمد، نتايج گمراه كننده‌اي را به همراه دارد كه در مطالعات داخلي نيز اين موضوع مورد توجه واقع نشده است. در اين مقاله ارتباط بين توسعه مالي و نابرابري درآمد در ايران تحت فرض ناهمگني سرمايه انساني مورد بررسي قرار گرفته و اثر توامان تركيب سرمايه انساني و انباشت سرمايه فيزيكي بر نابرابري درآمد، آزمون مي‌گردد. الگوسازي داده‌ها و اطلاعات آماري در اين تحقيق بر پايه الگوي رگرسيون آستانه‌اي است كه در مقايسه با ساير روش‌هاي تخمين، برآوردهاي سازگار تري ارائه مي‌نمايد. نتايج با استفاده از داده‌هاي سري زماني مربوط به سال‌هاي 1393-1348 نشان مي‌دهد كه سرمايه انساني جدا از اثر مستقلي كه بر نابرابري درآمد دارد، در تركيب با سرمايه فيزيكي، به صورت توامان نابرابري درآمد را تحت تاثير قرار مي‌دهد.