بررسي اعمال ماليات سبز بر حامل‌هاي انرژي انتشار دهنده گاز دي‌اكسيد كربن و منفعت مضاعف ناشي از آن در اقتصاد ايران

يكي از مهمترين چالش‌هاي فراروي دولت‌ها در قرن بيست و يكم، بحران‌هاي زيست‌محيطي است. به همين دليل دولت‌ها مي‌كوشند تا با اتخاذ سياست‌ها و برنامه‌‌هاي مختلف، بر مشكلات فائق آيند. افزايش مصرف بي‌رويه سوخت‌هاي فسيلي نه تنها تحديدي براي مصرف آينده آنها است، بلكه آثار منفي زيست محيطي آن نيز به عنوان مقوله مهم مورد توجه دولت‌مردان است. بر همين اساس در اين مطالعه با استفاده از روش تعادل عمومي قابل‌محاسبه آثار رفاهي و زيست‌محيطي سياست ماليات سبز بررسي‌ و تغييرات رفاه، ميزان توليد و تغييرات آلاينده دي‌اكسيد كربن براي سال 2015 در ايران و بخش‌هاي زغال‌سنگ، نفت، گاز و فرآورده‌هاي نفتي در قالب هشت سناريوي مالياتي ارزيابي‌شده است. نتايج به‌دست‌آمده نشان مي‌دهد كه با وضع ماليات بر بخش‌هاي آلاينده، در همه سناريوها با لحاظ اثر مثبت كاهش آلودگي، تغييرات رفاه مثبت است و ميزان آن با افزايش نرخ ماليات افزايش مي‌يابد، اما توليد در تمامي سناريوها كاهش‌يافته است؛ درنتيجه در ايران با اعمال ماليات سبز منفعت مضاعف حاصل نمي‌شود، همچنين بالاترين نرخ رشد رفاه به ازاء نرخ ماليات 4 درصد (سناريوي چهارم) است كه به‌عنوان نرخ بهينه در نظر گرفته مي‌شود.