ارزيابي مؤلّفه هاي رقابت پذيري سرزميني در استان هاي كشور با استفاده از مدل تلفيقي تحليل عاملي و فرآيند تحليل شبكه اي (F ANP)

هدف اين پژوهش، ارزيابي مؤلفه‌هاي رقابت پذيري سرزميني در استان هاي كشور است. در اين راستا 24 متغير در ابعاد گوناگون از متون نظري و تجربي استخراج شد و با روش اسنادي و استفاده از دادههاي ثانويه جمع آوري گرديد و با روش كمي (تحليل عاملي و فرآيند تحليل شبكه اي) مورد تحليل واقع شدند. با انجام تحليل عاملي، 7 عامل (1) دانش، فناوري و سرمايه فرهنگي و انساني (2) ارتباطات ملي و بين المللي، (3) عملكرد اقتصادي، (4) پتانسيل مشاركت اقتصادي، (5) سرمايه كالبدي و زيرساختي، (6) سرانه آموزش عالي و درمان و (7) شرايط زيست محيطي با 79.9% واريانس تجمعي شناسايي شد. بهمنظور ارزيابي رقابت پذيري استان ها از رهيافت موقعيت‏يابي استفاده گرديد و رتبه بندي از طريق فرآيند تحليل شبكه اي، صورت گرفت. نتايج نشان داد كه تهران، يزد و بوشهر به ترتيب رقابت پذيرترين استانهاي كشور بوده و لرستان، خراسان شمالي و سيستان و بلوچستان به ترتيب در جايگاه 29، 30 و 31 ام قرار دارند. از سوي ديگر، در نظر گرفتن وضعيت استان ها از حيث عامل هاي جداگانه از اهميت برخوردار است تا با اتخاذ راهبردهاي مناسب و تقويت عامل موردنظر، بتوان رقابت پذيري استان را تقويت نمود. پراكنش فضايي رقابت پذيري سرزميني در كشور نيز تابع الگوي مشخصي نبود ولي نشان مي داد كه استان تهران با ساير استان هاي كشور به لحاظ رقابت پذيري تفاوت بارزي دارد.