تدوين يك مدل ساختاري پيشرفت تحصيلي بر پايه ويژگي هاي روانشناختي

هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه علّي بين متغيرهايي است كه بيشترين تاثير‌‌‌گذاري را بر روي پيشرفت تحصيلي در بين دانشجويان شهر تهران در سال تحصيلي 93 دارند. جامعه آماري مورد نظر همه دانشجويان شهر تهران بود كه از بين آنان تعداد 400 نفر به عنوان نمونه در رشته هاي مختلف و به روش دردسترس انتخاب شدند. اين پژوهش به روش تحليل مسيرانجام شد و ابزارهاي پژوهش شامل آزمون منبع كنترل راتر،آزمون خلاقيت عابدي ،آزمون خودپنداره دلاور و آزمون انگيزش پيشرفت هرمنس بود.يافته‌هاي به دست آمده حاكي از برازش الگو با داده‌ها بود . تما‌مي متغيرها بر روي پيشرفت تحصيلي اثرات مستقيم معناداري داشتند و اثرات غير مستقيم خلاقيت بر پيشرفت تحصيلي نيز معنادار بدست آمد. انگيزش تحصيلي ، خلاقيت و خودپنداره تحصيلي و همچنين منبع كنترل از عوامل مؤثر بر پيشرفت تحصيلي مي‌باشند. با افزايش انگيزش تحصيلي ، خلاقيت و خودپنداره تحصيلي ميزان پيشرفت تحصيلي افزايش مي‌يابد و منبع كنترل دروني منجر به پيشرفت تحصيلي بالاتر مي‌شود. لذا پيشنهاد مي شود براي ارتقاء پيشرفت تحصيلي دانشجويان به اين ويژگيها توجه گردد.