تبيين نقش مؤلفه هاي فردي و سازماني كاركنان به منظورتدوين مدل جهت ارتقاء و انتصاب به سمت مديريتي مياني با تأكيد بر شايستگي (مطالعه موردي: شركت ملي نفت ايران)

ارتقاء و انتصاب ﻣﻨﺎﺳﺐﺗﺮﻳﻦ ﻧﻴﺮوي اﻧﺴﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﺻﻮرت دﻗﻴﻖ و ﻫﺪﻓﻤﻨﺪ، ﻳﻜﻲ از ﻋﻮاﻣﻞ اساسي اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﻳﻚ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻲﮔﺮدد. نيروي انساني شايسته مي‌تواند با قدرت تعلق و تفكر خود بهترين استفاده را از منابع موجود ببرد. ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﯿﺮي در خصوص اﻧﺘﺼﺎب و ارتقاء كاركنان با توجه به مسأله شايستگي به ﻋﻨﻮان ﻣﻮﺿﻮع روز در ﺳﺎزﻣﺎن‌ها ﻣﻄﺮح اﺳﺖ. هدف: پژوهش حاضر با هدف تدوين مدل جهت ارتقاء و انتصاب كاركنان به سطح مديريتي مياني براساس مؤلفه‌هاي فردي و سازماني انجام شد. روش: جامعه پژوهش حاضر كليه كاركنان شركت ملي نفت ايران بودند كه در كارراهه مديريتي مياني قرار داشتند تعداد افراد مورد بررسي 1312 بودند. داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS 22 و Amos تحليل شد. يافته‌ها: نتايج پژوهش حاضر حاكي از وجود اثرات مستقيم و غيرمستقيم و اثرات كلي متغيرهاي تجربه مديريتي، مرتبه شغلي و شايستگي بر متغير وابسته(سمت مديريتي) بود، به گونه‌اي كه متغيرهاي تجربه مديريتي، مرتبه شغلي و شايستگي بر سمت مديريتي مياني اثر معنادار نشان دادند. متغير مرتبه شغلي اثر مستقيم با سمت مديريتي داشت. از ديگر نتايج حاصل شده در اين پژوهش كسب شاخص‌هاي برازش مطلوب و مناسب داده‌هاي پژوهش با مدل تدوين شده است. بحث و نتيجه‌گيري: صاحب نظران متغيرهاي متفاوتي را اثرگذار بر ارتقاء و انتصاب معرفي كرده‌اند كه مي‌توان آن‌ها را متأثر از مؤلفه هاي فردي و سازماني كاركنان دانست. به دليل اثرگذاري متغيرهاي تجربه مديريتي، مرتبه شغلي و شايستگي بر سمت مديريتي مياني، استفاده از يافته‌هاي پژوهش حاضر به سازمان‌ها و شركتهاي دولتي و خصوصي توصيه مي‌شود.