بررسي عوامل مؤثر بر سكوت سازماني از ديدگاه كاركنان

خلق و ادارۀ بحث، تبادل نظر، گفت و گو و شنيدن صدا هاي ديگر از جمله چالش هاي مديران در محيط كاري است. اين پژوهش با هدف مطالعه عوامل موثر بر سكوت سازماني كاركنان دانشگاه انجام شد كه از نظر هدف كاربردي و از لحاظ گردآوري داده‌ها به روش آميخته است. در بخش كمي با نمونه گيري طبقه اي 332 نفر و در بخش كيفي با نمونه گيري هدفمند 10 نفر از كاركنان دانشگاه هاي وابسته به وزارت علوم، تحقيقات و فناوري مشاركت داشتند. ابزارهاي پژوهش برحسب روش، پرسشنامه جوّ سكوت واكولا و بورادوس(2005)، پرسشنامه محقق ساخته رفتار سكوت و مصاحبه نيمه ساختاريافته بود. روايي پرسشنامه ها با استفاده از نظر متخصصان دانشگاهي بررسي و تاييد شد و پايايي آن ها با استفاده از آلفاي كرونباخ محاسبه شد كه به ترتيب 88/ 0و 89/ 0 بود. براي تحليل داده هاي كمي، از روش هاي آماري با ابزار spss و براي مصاحبه ها از روش تحليل محتوا استفاده شد. يافته هاي بخش كمي نشان داد وضعيت جوّ و رفتار سكوت و مولفه هاي آن به غير از رفتار خودحفاظتي نامطلوب ارزيابي شد. يافته هاي بخش كيفي عوامل موثر بر اين وضعيت را نشان دادند. يافته هاي پژوهش ضرورت برنامه ريزي را براي كاهش جوّ و رفتار سكوت كاركنان پيشنهاد مي دهد.