رابطه بين خلّاقيت و راهبردهاي مقابله با استرس با بازيگوشي در دانشجويان

هدف پژوهش حاضر بررسي رابطۀ بين خلّاقيت و راهبردهاي مقابله با استرس با بازيگوشي در دانشجويان بود. جامعۀ آماري دانشجويان دانشگاه اصفهان بودند كه به شيوۀ تصادفي طبقه‌اي 310 نفر به عنوان نمونه انتخاب شد. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه‌‌هاي راهبردهاي مقابله با استرس، خلّاقيت‌ عابدي و بازيگوشي استفاده شد. به‌منظور تجزيه و تحليل داده‌‌‌ها از روش همبستگي و رگرسيون و نرم‌افزارهاي Amos و spss استفاده شد. بر طبق نتايج تحليل، راهبردهاي مقابله‌اي مسئله‌مدار و هيجان‌مدار در سطح 0/01 و راهبرد مقابله‌اي اجتنابي در سطح 0/05 به پيش‌بيني بازيگوشي قادر بوده است. در مجموع راهبردهاي مقابله‌اي 46% از واريانس بازيگوشي را تبيين مي‌كنند. به علاوه بازيگوشي با خلّاقيت رابطۀ مثبت معناداري در سطح P 0.01 دارد. همچنين بازيگوشي با ابعاد سيالي، ابتكار، انعطاف‌پذيري و بسط رابطۀ مثبت معنادار دارد. خلّاقيّت نيز با ابعاد بازيگوشي رابطۀ مثبت معنادار دارد. خلّاقيت با بعد استقلال رابطۀ مثبت معناداري نشان نداد، به‌طور كلي افرادي كه اهل‌تفريح و بازيگوشي هستند، كم‌تر احتمال دارد كه استرس را تجربه كنند. همچنين افراد بازگوش به احتمال زياد خلّاق‌تر هستند.