تأثير آموزش خوش بيني به روش قصه گويي بر تنيدگي تحصيلي و سلامت رواني دانش آموزان پسر پايه پنجم دوره ابتدايي شهر خرم آباد

هدف پژوهش حاضر بررسي تأثير آموزش خوش بيني به روش قصه گويي بر تنيدگي تحصيلي و سلامت رواني دانش آموزان پسر پايه پنجم دوره ابتدايي شهر خرم آباد بود. روش پژوهش حاضر از نوع طرح آزمايشي پيش آزمونپس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه دانش آموزان پسر پايه پنجم دوره ابتدايي شهر خرم آباد در سال تحصيلي 95-1394 بود كه از ميان آنان 30 نفر با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي، به عنوان گروه آزمايش وگواه انتخاب شدند. به منظور سنجش تنيدگي تحصيلي و سلامت رواني دانش آموزان از پرسشنامه هاي تنيدگي تحصيلي انگ و هوان (2006) و سلامت رواني 28-GHQ گلدبرگ و هيلر (1979) استفاده گرديد. جهت تجزيه و تحليل داده ها از شاخص هاي آمار توصيفي (ميانگين و انحراف استاندارد) و از آزمون هاي آمار استنباطي (تحليل كوواريانس چند متغيره و تحليل كوواريانس يك متغيره) استفاده گرديد. نتايج حاصل از پژوهش نشان داد كه آموزش خوش بيني به روش قصه گويي باعث كاهش تنيدگي تحصيلي و افزايش سلامت رواني دانش آموزان در گروه آزمايش، در مقايسه با گروه گواه شد. مشاهدات حاضر مؤيد اثربخشي آموزش خوش بيني به روش قصه گويي در كاهش تنيدگي تحصيلي و افزايش سلامت رواني در دانش آموزان است (0.001 p).