نقش خودكم اظهاري تحصيلي، نااميدي تحصيلي و رفتار هاي ايذائي در رفتارهاي تقلب تحصيلي دانشجويان

هدف اين پژوهش بررسي نقشِ متغيرهاي انگيزشيِ خود كم اظهاريِ تحصيلي، رفتارهاي ايذائي و نااميدي تحصيلي در رفتار تقلبي دانشجويان بود. جامعه آماري كليه دانشجويان دانشگاه شهيد مدني آذربايجان به تعداد 6000 نفر، و نمونه آماري404 نفر از دانشجويان بودند كه به شيوه تصادفي طبقه اي انتخاب گرديدند. ابزار اندازه گيري عبارت بود از مقياسهاي الگوهاي يادگيري سازگارانه (PALS) ميجلي وهمكاران. پايائي ابزارهاي اندازه گيري در زيرمقياسهاي مختلف متفاوت بود ولي در مجموع همه آنها در سطح قابل قبول بودند. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از نرم افزارSPSS.v. 16، با روش رگرسيون چند گانه به روش گام به گام مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. متغييرهايِ مستقل درمجموع توانستند 384 % ازكل واريانسِ متغيير وابستهِ تقلب تحصيلي را تبيين كنند. ازبين متغيرهاي پيش بين، متغييرِ رفتارهاي ايذائي بيشترين سهم معني دار، نااميدي تحصيلي دررتبه دوم، و بالاخره خود كم اظهاري تحصيلي كمترين سهم معني دار را در پيش بيني رفتارهاي تقلب تحصيلي دانشجويان داشتند(p 0.01). ميتوان نتيجه گرفت كه درصورت وجود رفتارهاي ايذائي، نااميدي تحصيلي و خصلت خودكم اظهاي تحصيلي دركلاس درس، احتمال دست زدن به تقلب تحصيلي از سوي دانشجويان افزايش خواهد يافت.