بررسي مقدماتي ويژگي‌هاي روانسنجي مقياس چند بعدي رفتار بي توجهي در كودكان

هدف پژوهش حاضر بررسي مقدماتي ويژگي‌هاي روانسنجي مقياس چند بعدي رفتار بي توجهي در كودكان بود. جامعه آماري اين مطالعه كليه دانش آموزان دوره اول مقطع متوسطه شهر اردبيل (سال تحصيلي 94-93) بودند. نمونه مورد مطالعه با استفاده از نمونه‌گيري در دسترس (203 دختر و 197 پسر) انتخاب شدند و به پرسش‌نامه پاسخ دادند. اطلاعات به دست آمده مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. ضريب همساني دروني مقياس 0.74 و اعتبار خرده مقياس‌ها قابل قبول بودند. ضريب روايي مقياس نيز مطلوب بود. همچنين تفاوت آماري معناداري بين دختران و پسران براساس خود‌گزارشي آنها از رفتار بي‌توجهي والدين وجود داشت. دختران بيشتر مورد رفتار بي‌توجهي والدين قرار گرفته بودند. براساس مدل تحليل عاملي تاييدي سه عامل به دست آمد: نيازهاي جسماني، حمايت عاطفي و نظارت والدين. براساس نتايج به دست آمده مي‌توان گفت كه مقياس بي‌توجهي به كودكان (MNBSCR)، ابزاري روا و معتبر براي سنجش رفتار بي‌توجهي والدين است و مي‌تواند در پژوهش‌هاي داخلي مورد استفاده قرار گيرد.