خوش‌بيني و ارتباط آن با افسردگي در والدين كودكان مبتلا به سرطان مراجعه‌كننده به بيمارستان كودكان تبريز

OPTIMISM and ITS RELATIONSHIP WITH DEPRESSION AMONG PARENTS OF CHILDREN WITH CANCER ADMITTED TO A PEDIATRIC HOSPITAL AFFILIATED TO TABRIZ UNIVERSITY OF MEDICAL SCIENCES

پيش زمينه و هدف سرطان در كودكان به عنوان يك بيماري تهديدكننده حيات، پيامدهايي منفي بر بيماران و اعضاي خانواده شان دارد. والدين كودكان مبتلا به سرطان، استرس رواني زيادي را تجربه مي كنند كه مي تواند بسياري از جنبه هاي سلامتي آنان را تحت تاثير قرار مي دهد. هدف از اين مطالعه تعيين ميزان افسردگي و خوش بيني در والدين كودكان مبتلا به سرطان و تعيين ارتباط بين اين دو متغير بود. مواد و روش كار مطالعه حاضر از نوع توصيفي- همبستگي است كه با مشاركت 148 نفر از والدين كودكان مبتلا به سرطان مراجعه كننده به بيمارستان كودكان تبريز انجام گرديد. نمونه اين مطالعه به صورت نمونه در دسترس انتخاب گرديد. براي تعيين سطح خوش بيني از آزمون گرايش زندگي و جهت تعيين ميزان افسردگي آزمودني ها مقياس اضطراب و افسردگي بيمارستان استفاده شد. داده ها با استفاده از ويرايش 16 نرم افزار آماري SPSS مورد تجزيه وتحليل و استنباط آماري قرار گرفت. يافته ها ميانه و دامنه بين چاركي امتياز خوش بيني (4IQR:) 16 و افسردگي (7IQR:) 8 بوده است. همچنين بين خوش بيني و افسردگي والدين كودكان مبتلا به سرطان همبستگي معكوس معنادار مشاهده شد (439/0- =r، 001/0>p). نتيجه گيري با توجه به ميزان افسردگي در والدين كودكان مبتلا به سرطان، توجه بيشتر به عوامل موثر در آن ضروري است. همچنين نظر به ارتباط معنادار بين خوش بيني و افسردگي، آموزش راهكارهاي تقويت خوش بيني در برنامه هاي مراقبتي توصيه مي شود

Background & Aims: Childhood cancer as a life-threatening illness has negative consequences for both the patients and their family. Parents of children with cancer are experiencing high levels of psychological stress, and it affect many aspects of parents’ health. The aim of this study was to determine the depression and optimism among parents of children with cancer and relationship between these variables. Methods & Materials: This is a descriptive‑correlational study on 148 parents of children with cancer admitted to a pediatric hospital affiliated to Tabriz University of Medical Sciences, Tabriz/Iran. Participants were selected using convenience sampling method. “Life Orientation Test-Revised” and depression section of ‘Hospital Anxiety and Depression Scale” were used to evaluate participants’ levels of optimism and depression. The data were analyzed using SPSS version 16.0. Results: The mean rank for optimism and depression was 16 (IQR: 4) and 8 (IQR: 7) respectively. Also, there was a negative, significant correlation between parents optimism and depression (P<0.001, R=-0.439). Conclusion: Considering the rate of depression in parents of children with cancer, more attention is needed to the factors affecting this. In addition, due to the significant relationship between optimism and depression, incorporating optimism-promoting strategies into caring planes is recommended.