عنوان مقاله :
مقايسه تأثير روان‌درماني پويشي- حمايتي و شناختي- رفتاري بر روي افسردگي و تبعيت از درمان در بيماران همودياليزي
عنوان به زبان ديگر :
Comparison of the effect of supportive – expressive and cognitive-behavioral psychotherapy on depression and adherence to hemodialysis patients
پديد آورندگان :
بديعي اول، مژگان دانشگاه آزاد اسلامي واحد تربت‌جام، تربت‌جام، ايران , ثمري، علي اكبر دانشگاه آزاد اسلامي واحد كاشمر - گروه روانشناسي سلامت، كاشمر، ايران , بديعي اول، شاپور دانشگاه علوم پزشكي مشهد - دانشكده طب ايراني و مكمل - گروه طب چيني و مكمل، مشهد، ايران
كليدواژه :
افسردگي , همودياليز , تبعيت از درمان , روان‌درماني
چكيده فارسي :
مقدمه: مطالعه حاضر با هدف مقايسه تأثير روان‌درماني پويشي– حمايتي و شناختي– رفتاري بر افسردگي و تبعيت از درمان بيماران همودياليزي انجام گرفت.
روش كار: پژوهش حاضر از نوع شبه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون، پس‌آزمون در دو گروه آزمايش، يك گروه كنترل بود. شركت‌كنندگان شامل 45 نفر از بيماران همودياليزي،كه 15 نفر در گروه روان‌درماني پويشي– حمايتي، 15 نفر روان‌درماني شناختي– رفتاري و 15 نفر ديگر در گروه كنترل بصورت تصادفي قرار گرفتند. درمان در طي 15 جلسه به صورت فردي براي كليه بيماران (بجز گروه كنترل) اجرا گرديد. ابزارهاي اندازه‌گيري شامل دو پرسشنامه افسردگي بك (II) و تبعيت از درمان بيماران مزمن كليوي (ESRD-AQ) بود. تجزيه و تحليل آماري داده‌ها نيز با استفاده از نرم افزار SPSS-23 صورت پذيرفت.
نتايج: يافته‌ها در بررسي شاخص‌هاي چند متغيري و سطح معناداري 0/001 در درمان پويشي - حمايتي اندازه اثر كوتاه‌مدت (پيش‌آزمون- پس‌آزمون) 0/90 و بلندمدت (پيش‌آزمون- پيگيري 4 ماهه) 0/80، در درمان شناختي – رفتاري با همين سطح معناداري، اثر كوتاه‌مدت 0/61 و اثر بلندمدت 0/39 را نشان داد و در نهايت با آزمون بن‌فروني و با استفاده از پروفايل مقايسه ميانگين‌ها اثر كوتاه‌مدت و بلندمدت در درمان پويشي- حمايتي بيشتر ازدرمان شناختي- رفتاري بود.
نتيجه گيري: درمان پويشي– حمايتي در بهبود علائم افسردگي اين بيماران نسبت به درمان شناختي- درماني مؤثرتر مي‌باشد اما در خصوص تبعيت از درمان بين اين دو نوع روان‌درماني تفاوت معناداري يافت نشد.
چكيده لاتين :
Introduction: The aim of this study was to compare the efficacy of supportive- expressive and cognitive - behavioral psychotherapy on depression and adherence to hemodialysis patients.
Materials and Methods: The study had a quasi-experimental design with pretest and post-test.A total of 45 patients undergoing hemodialysis were selected through purposive sampling and randomly allocated to the three study groups. 15 patients were treated by supportive – expressive psychotherapy, 15 patients by cognitive - behavioral psychotherapy and 15 patients were in the control group. The measurement tool was Beck Depression Inventory II and End stage renal disease adherence questionnaire (ESRD-AQ). The data were analyzed through spss-23.
Results: Results in the study of multivariate indicators and significance level of 0.001 in the group of supportive-expressive psychotherapy showed the size of short-term (pre-test-post-test) effect was 0.90 and long-term (pre-test-follow-up for 4 months) was 0.80 and in cognitive-behavioral therapy With the same significance level, the short-term effect was 0.61 and the long-term effect was 0.39, and finally, with the Benfroni test and using the average comparison profile, the short-term and long-term effect in supportive- expressive psychotherapy was higher than cognitive-behavioral therapy.
Conclusion: Supportive-expressive psychotherapy is more effective in improving the depressive symptoms of these patients than cognitive- behavioral psychotherapy, but no significant difference was found between these two types of psychotherapy for adherence.
عنوان نشريه :
مجله دانشكده پزشكي دانشگاه علوم پزشكي مشهد
