اثر هوش رقابتي بر بازارگرايي و كارآفريني (مطالعه موردي:در باشگاه‌هاي خصوصي اصفهان)

افزايش تعدد عوامل تعيين‌كننده موفقيت در بازار، حضور و ظهور رقباي قدرتمند و تازه‌ وارد متعدد، تغيير مداوم سلايق مشتريان و افزايش سطح انتظارات، باشگاه‌هاي ورزشي را با مخاطرات متعددي روبه‌رو كرده‌ است. بنابراين، امروزه داشتن هوشمندي‌ رقابتي اساس بقاي باشگاه‌هاي ورزشي است. هدف از پژوهش حاضر، اثر هوش رقابتي بر بازارگرايي و كارآفريني در باشگاه‌هاي خصوصي اصفهان بود. پژوهش حاضر از نوع تحقيق كاربردي است كه از نظر استراتژي توصيفي و از نظر اجرا پيمايشي است، ضمن اينكه جمع‌آوري اطلاعات به روش ميداني و از طريق ابزار پرسشنامه انجام شد. جامعه آماري كليه مشتريان باشگاه‌هاي خصوصي اصفهان در سال 1395 به تعداد 750 نفر بودند. با استناد به فرمول كوكران تعداد 254 نفر به عنوان نمونه آماري انتخاب شدند. به منظور گردآوري اطلاعات از پرسشنامه‌هاي هوشمندي‌ رقابتي نواك (2012)، كارآفريني كردنائيج (1388)، بازارگرايي نرور (1990) استفاده ‌شد. پس از تأييد روايي صوري و محتوايي پرسشنامه‌ها توسط متخصصين، پايايي از طريق آلفاي كرونباخ به ترتيب (90/0، 91/0، 92/0) محاسبه گرديد. براي تجزيه و تحليل يافته‌ها از روش تحليل مسير معادلات ساختاري استفاده گرديد. يافته‌ها حاكي از آن است كه برازش مدل ساختاري ضرايب t براي تمامي رابطه‌هاي تحقيق بيشتر از 96/1 به‌دست آمده است (37/6، 10/2، 69/11)، مي‌توان مناسب بودن برازش مدل معادلات ساختاري را تأييد نمود. به طور كلي مي‌توان اذعان نمود مديران باشگاه‌ها بايد از هوشمندي رقابتي برخوردار بوده و بازارگرايي و رويكردهاي كارآفريني را براي بقاي باشگاه خود مد نظر قرار دهند.