بررسي و تحليل استراتژي‌هاي توسعه در شهرهاي مرزي مطالعه موردي: شهرهاي كشور ايران و تركيه

در عصر جهاني‌شدن، شهرها و مكان‌ها نمي‌توانند بي‌ارتباط از همديگر باشند ارتباطي كه از اقتصاد گرفته تا فرهنگ، سياست، صنعت و... را در برمي‌گيرد و در اين ميان در آغاز هزاره سوم كه همراه غلبه مفهوم جهاني‌شدن است شهر به‌عنوان پديده‌اي پيچيده و پويا، به همت جريان غالب اطلاعات و ارتباطات، جامعه سنتي و بسته به جامعه شبكه‌اي تبديل‌شده و فضاي جريان‌ها جايگزين مفاهيم سنتي موقعيت و مكان شده، نقاط شهري به‌ويژه نقاط شهري مرزي به شاهراه‌ها، ورودي‌ها و گره‌هاي توسعه تبديل و مفاهيم جديدي مانند شهر ـ منطقه را شكل داده‌اند. هدف مقاله حاضر ارائه راهكارهايي در توجه به مفهوم برنامه‌ريزي منطقه‌اي با بهره‌مندي از نتايج برنامه‌هاي توسعه‌اي اجراشده در شهرهاي كشور تركيه در جهت ارتقاء توسعه شهري و منطقه‌اي استان آذربايجان غربي است. روش پژوهش توصيفي تحليلي است. همچنين، تحقيق موردنظر از نوع تحقيقات كاربردي است و شيوه هاي جمع‌آوري اطلاعات اسنادي و ميداني و در قالب پرسشنامه انجام‌گرفته است. جامعه موردمطالعه شامل كارشناسان، متخصصان و اساتيد دانشگاه بودند كه در زمينه توسعه شهري، برنامه ريزي منطقه اي مشغول به فعاليت اند كه به‌صورت تصادفي در دسترس 25 نفر انتخاب و ابزار جمع آوري اطلاعات در اختيار آن‌ها قرار داده شد. در اين مطالعه از مدل‌هاي تركيب  SWOT AHP جهت تجزيه ‌و تحليل نهايي اطلاعات استفاده ‌شده است. در اين مطالعه با استفاده از روش دلفي به بررسي نقاط قوت و ضعف (عوامل داخلي)، و فرصت ها و تهديدها (عوامل خارجي) استراتژي هاي توسعه شهري در سطح بين الملل در شهرهاي مرزي پرداخته شد. سپس با استفاده از مدل  AHP، مجموعه عوامل داخلي و خارجي جهت اتخاذ بهترين راهبرد (WT, SO, WO, ST) وزن دهي شد. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد در مدل  SWOT- AHP، راهبرد SO با امتياز وزني 0.839 به‌عنوان مهم ترين راهبرد و راهبردWO  با امتياز 0.65 به‌عنوان راهبرد جايگزين انتخاب‌شده است.