مقايسه ريز هسته در ليكن پلان و واكنش هاي ليكنوئيدي دهاني

Micronuclei Comparison in Lichen Planus and Oral Lichenoid Responses

ليكن پلان يك بيماري التهابي مزمن پوستيمخاطي با اتيولوژي نامشخص است كه پتانسيل بدخيمي ليكن پلان و واكنشهاي ليكنوئيد دهاني مورد بحث است. از آنجاييكه فراواني ريزهسته درسلولها نشانگر ريسك ابتلا به بدخيمي مي باشد، هدف از اين مطالعه ارزيابي فراواني ريزهسته در اين ضايعات بود.مواد و روش ها: اين مطالعه مقطعي، بر روي 20 نمونه ليكن پلان و20 واكنش ليكنوئيد دهاني كه تشخيص باليني و هيستوپاتولوژيك آنها به تاييد رسيده بود، و نيز20فردسالم فاقد ضايعه دهاني و بيماري سيستميك مراجعه كننده به بخش بيماريهاي دهان دانشكده دندانپزشكي بابل انجام شد. پس از اخذ رضايت كتبي، با استفاده از سيتوبراش از محل ضايعه در مخاط باكال، اسمير تهيه شد و در آزمايشگاه با رنگ آميزي پاپانيكولا رنگ شدند. در هر اسلايد 500 سلول با بزرگنمايي400 برابر زير ميكروسكوپ نوري توسط پاتولوژيست بررسي شد و ميانگين تعداد سلول هاي ريزهسته دار و ميانگين تعداد كلي ريزهسته محاسبه شد.يافته ها: ميانگين تعداد سلولهاي داراي ريزهسته در ليكن پلان، واكنش هاي ليكنوئيد و مخاط نرمال دهاني به ترتيب 3/73 ±5/20، 3/66 ±5/65 و1/19 ±0/95 و تعداد ريزهسته 4/94 ±6/75 ،4/66 ±8 و 1/72 ±1/30 بود. ميانگين تعداد سلولهاي داراي ريزهسته و تعداد ريزهسته در ليكن پلان و واكنش هاي ليكنوئيد به طور معني داري بيشتر از مخاط نرمال بود (0/001>p) ولي بين ليكن پلان و واكنش هاي ليكنوئيد تفاوت معني داري وجود نداشت. بين ساب تايپ هاي رتيكولر و اروزيو در ليكن پلان و نيز در واكنشهاي ليكنوئيد به لحاظ ميانگين تعداد سلولهاي داراي ريزهسته تفاوت معني داري وجود نداشت. بين ساب تايپ ها به لحاظ ميانگين تعدادريزهسته نيز تفاوت معني داري وجود نداشت.نتيجه گيري: بر اساس نتايج اين مطالعه احتمالا افزايش معني دار فراواني ريزهسته در ليكن پلان و واكنش هاي ليكنوئيد، نشان دهنده بالاتر بودن ريسك ابتلا به بدخيمي در اين ضايعات مي باشد.

Lichen planus is a mucocutaneous chronic inflammatory disease with unknown etiology. Malignant potential of oral lichen planus (OLP) and lichenoid reactions (OLR) are controversial. Since micronucleus frequency of cells is representative of risk of malignancy, the aim of present study was to evaluate micronucleus frequency in these lesions. METHODS: In this cross-sectional study, study group consisted of 20 OLP and 20 OLR which clinically and histopathologically had been confirmed and 20 healthy individuals without oral lesions and systemic disease who presented in oral medicine department of Babol dental college. After receiving written consent, smears were prepared from lesion site at buccal mucosa by cytobrush and were stained at laboratory using Papanicolaou stain. In each slide 500 cells were assessed under light microscope at 400X magnification; mean number of micronucleated cells and mean total numbers of micronuclei were calculated. FINDINGS: Mean number of micronucleated cells in OLP, OLR and normal mucosa were 5.20±3.73, 5.65±3.66 and 0.95±1.19 and number of micronuclei were 6.75±4.94, 8±4.66 and 1.30±1.72 respectively. Mean number of micronucleated cells and number of micronuclei were significantly greater in OLP and OLR than normal mucosa (p<0.001) but there were no significant differences between OLP and OLR (p=0.67 and p=0.36 respectively). There were no significant differences in mean number of micronucleated cells between reticular and erosive subtypes of OLP and also OLR (p=0.96). There were also no significant differences in mean number of micronuclei between these subtypes (p=0.96 and p=0.93 respectively). CONCLUSION: The results of this study indicated that significant increase in micronucleus frequency of OLP and OLR are probably indicative of higher risk of malignancy in these lesions.