تحليل روند تغييرات غلظت پنج آلاينده شاخص كيفيت هوا CO، NO2،SO2، PM10 و O3 در كلانشهر تهران وارتباط آن باداده هاي هواشناسي در طي سال هاي 88 - 1380

زمينه و هدف: آلودگي هوا، تهديدي جدي براي سلامت عمومي و محيط زيست است. جهت كاهش اثرات ناشي از آلودگي هوا بايد پارامترهاي موثر در آلودگي هوا را به خوبي بشناسيم، از جمله پارامترهاي مهم در تعيين ميزان آلودگي هوا داده‌هاي هواشناسي است. هدف از اين تحقيق، مطالعه بررسي روند تغييرات پنج آلاينده شاخص آلودگي هوا و ارتباط آن با داده‌هاي هواشناسي در تهران طي سال‌هاي 88-1380 است.مواد و روش‌ها: اين مطالعه از نوع توصيفي‌ تحليلي است. داده‌ها از ايستگاه سينوپتيك سازمان هواشناسي و ايستگاه‌هاي شركت كنترل كيفيت هواي شهرداري و سازمان حفاظت محيط زيست گردآوري شده و چگونگي روند تغييرات غلظت آلاينده‌ها و داده‌هاي هواشناسي و ارتباط آن‌ها با نرم افزار آماريSPSS مورد تحليل قرارگرفت.يافته‌ها: در اين مطالعه مشخص شد كه در طي سال‌هاي مورد مطالعه بر مقادير غلظت آلاينده O3 افزوده شده و مي‌توان آلاينده مذكور را آلاينده مسئول افزايش شاخص استاندارد آلودگي هوا در طي سال‌هاي اخير دانست. همچنين از ديگر نتايج مهم اين تحقيق مي‌توان به روند كاهشي آلاينده (CO، NO2، SO2 و PM10) در طي سنوات مورد مطالعه اشاره نمود.نتيجه گيري: طي سال‌هاي فوق كيفيت هواي تهران از نظر آلاينده‌هاي CO، NO2، PM10 و SO2 بهبود يافته، در حالي‌كه غلظت آلاينده O3  رو به افزايش بوده و از وضعيت استاندارد فاصله داشته است. با توجه به ارتباط معني دار بين برخي از پارامترهاي هواشناسي و آلاينده‌ها، مشخص گرديد كه متغيرهاي هواشناسي مي‌توانند در ميزان آلايندگي هواي شهر تهران موثر واقع شوند.