عنوان مقاله :
عملكرد جراحان فك و صورت در درمان بيماران مصرف‌كننده بيس‌فسفونات‌ها در تهران: گزارش كوتاه
عنوان به زبان ديگر :
Practice of oral and maxillofacial surgeons in bisphosphonates users in Tehran: brief report
پديد آورندگان :
حيدري، محدثه دانشگاه علوم پزشكي مازندران - دانشكده دندانپزشكي - گروه پريودنتيكس، ساري , معبودي، آويده دانشگاه علوم پزشكي مازندران - مركز تحقيقات ديابت - دانشكده دندانپزشكي - گروه پريودنتيكس، ساري , متولي، سپيده دانش آموخته , ثبوتي، فرهاد دانشگاه علوم پزشكي مازندران - دانشكده دندانپزشكي - گروه ارتودنتيكس، ساري , موسي‌زاده، محمود دانشگاه علوم پزشكي مازندران - پژوهشكده اعتياد - مركز تحقيقات علوم بهداشتي،ساري
كليدواژه :
استئنونكروز فك وابسته به بيس‌فسفونات , آگاهي , جراحان فك و صورت , عملكرد
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: استئنونكروز فك‌ها وابسته به بيس‌فسفونات درمان بسيار مشكلي دارد و قابل پيشگيري مي‌باشد. هدف از انجام مطالعه كنوني بررسي آگاهي و عملكرد جراحان فك و صورت شهر تهران در درمان بيماران مصرف‌كننده بيس‌فسفونات‌ها بود.
روش بررسي: اين مطالعه مقطعي بوده است كه از فروردين تا تير 1395 به‌روش نمونه‌گيري سرشماري در گروه جراحان فك و صورت شهر تهران انجام شد. مطالعه مورد نظر براساس پروپزال طرح تحقيقاتي كه در دانشكده دندانپزشكي ساري تصويب شد انجام گرفت. روايي و پايايي، پرسشنامه مورد بررسي قرار گرفت.
يافته‌ها: از ميان 123 جراح فك و صورت شهر تهران، 102 نفر به پرسشنامه‌ها پاسخ دادند. 77/2% جراحان پاسخ صحيحي به سوالات مربوط به كاشت ايمپلنت دادند كه درصدش نسبت به ساير پروسه‌هاي درماني بيشتر بود.
نتيجه‌گيري: آگاهي و عملكرد جراحان فك و صورت شهر تهران در درمان بيماران مصرف‌كننده بيس‌فسفونات‌ها مناسب مي‌باشد.
چكيده لاتين :
Background: Although the treatment of bisphosphonate-related osteonecrosis of the
jaw (BRONJ) is very difficult, it can be prevented. The aim of this study was to investigate
the knowledge and practice of oral and maxillofacial surgeons in the treatment of
bisphosphonates user patients.
Methods: This was a cross-sectional study carried out by census sampling of oral and
maxillofacial surgeons in Tehran, Iran from March to June 2016. The employed instrument
was a questionnaire including 4 sections. The first section was to collect the demographic
information of the participants. In the second part including 7 questions, the
knowledge of the participants was measured. The third section with 6 questions was to
assess the participants’ practice in the treatment of patients using bisphosphates. Finally,
the last sections contained 4 questions. The content validity of the questionnaire was
evaluated by 5 specialists in the field (two oral and maxillofacial surgeons, two periodontists,
and one endodontist). To assess the reliability of the questionnaire, it was given
twice with a 10-day interval to 10 of target group members. The calculation of
Spearman-Brown formula revealed a correlation coefficient of 0.79.
Results: In the treatment of BRONJ, most subjects responded to risk, 1 and 2 stages
patient education and symptom relief. Treatment with antibiotics and debridement surgery
was chosen for patients with higher stages. From 123 oral and maxillofacial surgeons,
102 answered the questionnaires. 77.2% of the surgeons answered correctly to
questions about implant insertion. This percentage was higher than other therapeutic
procedures.
Conclusion: The knowledge of oral and maxillofacial surgeons as final line of referral
and treatment of patients using bisphosphonates should be increased.
عنوان نشريه :
مجله دانشكده پزشكي دانشگاه علوم پزشكي تهران
