بهينه‌سازي محل استقرار ايستگاه‌هاي تامين آب شرب با رويكرد پدافند غيرعامل (مطالعه موردي: شهر بيرجند)

پس از بروز بلايا و حوادث غيرمترقبه، يكي از مهم‌ترين مسائلي كه در زمينه حفظ سلامت عمومي مورد توجه قرار مي‌گيرد، تأمين آب آشاميدني سالم است. بنابراين، قبل از وقوع بحران بايد تمهيداتي جهت تأمين آب شرب اضطراري در موقع بحران انديشيده شود. شهر بيرجند دومين شهر در ايران است كه از لوله كشي آب شهري برخوردار گرديده است. به علت موقعيت سياسي و استراتژيك شهر بيرجند، با توجه به فاصله بسيار كم اين شهر و مرز با كشور افغانستان و نيز واقع شدن به عنوان مركز استان كه در آن نهادها و مراكز مهم درجه دو كشوري استقرار دارند، هر دو نوع تهاجم زميني و هوايي محتمل است. در اين تحقيق پارامترهاي موثر بر بهينه سازي محل استقرار ايستگاه هاي تأمين آب در شرايط اضطراري و بحران شناسايي و مورد مقايسه و ارزيابي قرار گرفت كه عبارتند از: چاه هاي آب شرب، ايستگاه هاي پمپاژ آب، خطوط گسل واقع در محدوده شهري، خطوط ارتباطي اصلي، مشتركين خاص و كاربري اراضي. جهت تعيين وزن و ضريب موثر در روابط نهايي با استفاده از فرآيند تحليل سلسله مراتبي (AHP) مقايسه دوبه دو بين پارامترها صورت گرفته تا وزن هركدام در تابع هدف تعيين گرديد. سپس با ضرايب به دست آمده از AHP، با روي هم اندازي لايه ها و اعمال فرمول جمع بندي لايه ها براساس وزن هر معيار در محيط نرم افزار GIS محدوده بهينه تعيين شد. در انتها براي بهبود نقاط ناسازگار حاصل از GIS با اتخاذ تدابير مديريتي، نقاطي در نزديكي اين نقاط و با درنظرگرفتن نوع كاربري اراضي انتخاب گرديد.