مكان‌يابي ايستگاه‌هاي مترو براساس اصول پدافند غيرعامل (مطالعه موردي: منطقه 13 شهر اصفهان)

در سيستم حمل و نقل شهري از طريق مترو، ايستگاه هاي متروي زيرزميني به عنوان يكي از اجزاي اصلي پيوند دهنده فضاي زيرزمين و روي زمين به شمار مي آيند. اين جزء مهم به دلايل مختلف، به ويژه تجميع مسافران در آن، همواره در معرض مخاطرات طبيعي و تهديدات    انسان ساخت قرار دارد. كاربري هاي چندگانه ايستگاه هاي مترو نيز چه در زمان صلح و چه در زمان بحران باعث افزايش درجه اهميت كاركردي آنها گرديده است. بنابراين، يكي از اقدامات اساسي و عمده پدافند غيرعامل، انتخاب محل مناسب ايستگاه هاي مترو مي باشد. در پژوهش حاضر با استفاده از مطالعات اسنادي و تحقيقات كتابخانه اي، بازديدهاي ميداني و با انجام مصاحبه با 35 كارشناس خبره، 21 معيار و شاخص تاثيرگذار در مكان يابي ايستگاه هاي مترو شناسايي و دسته بندي شده است. سپس با استفاده از فرآيند تحليل سلسله مراتبي (AHP) وزن نسبي شاخص‌هاي شناسايي شده تعيين شده است. نمونه مطالعاتي در اين پژوهش، ايستگاه هاي خط 3 مترو در منطقه 13 اصفهان مي‌باشد. براي توليد و تحليل نقشه همپوشاني وزن دار لايه هاي اطلاعات مكاني مربوط به شاخص هاي تاثيرگذار از سامانه ArcGIS استفاده گرديده است. نتايج اين تحقيق نشان مي دهد كه مكانيابي ايستگاه هاي تعيين شده بر اساس ملاحظات پدافند غيرعامل با مكان هاي تعييين شده ازنظر فني منطبق است. همچنين، در اين پژوهش مسيرهاي ديگري براي مترو در منطقه 13 براساس ملاحظات پدافند غيرعامل پيشنهاد شده است.