تجمع زيستي راديونوكلوئيدهاي حاصل از حوادث هسته‌اي در اكوسيستم‌هاي آبي

انرژي هسته‌اي در دسته انرژي‎هاي نيمه پاك و غيرقابل تجديد تقسيم‌بندي مي‎شود. در تمام چرخه توليد انرژي هسته‎اي، دفع ضايعات راديواكتيو، آزمايشات سلاح‌هاي هسته‌اي و حوادث پيش‌بيني نشده در مراكز هسته‌اي، مقادير متفاوتي پرتو وارد محيط‌زيست شده و بر آن تاثير مي‎گذارد. اين مطالعه با رويكرد تحقيقي، تجمع زيستي راديونوكلوئيدهاي حاصل از حوادث هسته‌اي را در اكوسيستم‌هاي آبي مورد بررسي قرار داده است. در پهنه‌هاي آبي آلوده، راديونوكلوئيدها به سرعت پراكنده شده و در بخش‌هايي مانند رسوبات بستر، بنتوزها‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، گياهان آبزي و ماهيان تجمع مي‌يابند. سينتيك‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ كلي سيستم، توزيع راديونوكلوئيدها از نظر تغيير زماني و حالت پايدار در هر اكوسيستمي را تعيين مي‌كند. براساس گونه، توليدكنندگان اوليه آبزي مي‌توانند شناور يا ريشه‌دار بوده و آلاينده‌ها را از آب و يا رسوبات جذب كنند. سپس آلاينده‌ها مي‌توانند توسط جانوران گياهخوار يا همه‌چيزخوار كه از توليدكنندگان اوليه آبزي تغذيه مي‌كنند، جذب شوند. اين پديده نگراني عمده‌اي را از نظر در معرض تابش قرار گرفتن موجودات آبي و انسان‌هاي مرتبط با زنجيره‌هاي غذايي در اكوسيستم‌هاي آبي ايجاد مي‌كند. بنابراين، شناخت صحيح از عملكرد اكوسيستم‌هاي طبيعي و مسيرهاي انتقال راديونوكلوئيدهاي رها شده در طبيعت، از مراحل بنيادين در تهيه و اجراي طرح‌هاي مقابله با شرايط اضطراري نيروگاه‌ها و تأسيسات هسته‌اي مي‌باشد.