ارزيابي عملكرد سازه‌هاي فولادي با اتصال درختي در برابر خرابي پيشرونده

خرابي پيشرونده با حذف ظرفيت باربري موضعي قسمت كوچكي از سازه شروع مي‌شود و در ادامه خرابي‌هايي در سازه به وجود مي‌آورد كه به‌طور مستقيم تحت تأثير رخداد موضعي اوليه نمي‌باشند. در اين تحقيق رفتار سازه‌هاي فولادي 3 و 6 طبقه داراي اتصالات خمشي ستون درختي با نسبت‌هاي دهانه به ارتفاع طبقه (L/H) 1، 1.5 و 2 در مواجهه با خرابي پيشرونده مورد بررسي قرار گرفته است. در مقايسه بين دو تحليل استاتيكي غيرخطي و ديناميكي غيرخطي پاسخ تقريباً مشابهي مشاهده مي‌شود.تغييرشكل‌ها در تحليل استاتيكي غيرخطي اندكي بيشتر است كه دليل آن اعمال ضريب بار ديناميكي بيشتر از حد واقعي در تحليل استاتيكي غيرخطي است. حداكثر تغييرشكل و تنش‌ در سناريو حذف ستون گوشه رخ مي‌دهد كه اگر محل حذف در طبقات مياني سازه باشد، اين اثر بيشتر است. سازه با طبقات بيشتر عملكرد بهتري در مواجهه با خرابي پيشرونده دارد. به‌عبارتي هرچه تعداد المان‌هاي سازه‌اي ناحيه حذف ستون و بالاتر از آن بيشتر باشد، مسيرهاي جايگزين بار بيشتري براي انتقال بارهاي مازاد ناشي از حذف ستون وجود دارد و تعداد اعضاي بحراني كاهش مي‌يابد. با افزايش نسبت L/H، مقادير تغييرشكل و تنش‌ در اتصال محل حذف ستون افزايش مي‌يابد. سازه‌هاي سه‌طبقه با نسبت L/H مساوي 1 كاملاً در برابر خرابي پيشرونده مقاوم بوده و با افزايش نسبت L/H از ميزان مقاومت آنها كاسته شده است. سازه شش‌طبقه با نسبت L/H مساوي 2 به دليل دارا بودن تعداد المان‌هاي سازه‌اي بيشتر در محل حذف ستون به‌منظور ايجاد مسيرهاي جايگزين بار، در برابر خرابي پيشرونده نسبتاً مقاوم‌اند.