مقاوم سازي ديوارهاي بنايي با شاتكريت مسلح در برابرانفجار

در پروژه هاي پدافند غيرعامل، مقاوم‌سازي ديوار هاي بنايي اهميت ويژه اي دارد. يكي از روش هاي متداول در مقاوم‌سازي لرزه اي ديوارهاي بنايي اجراي يك لايه شاتكريت مسلح است. تاكنون محققين بسياري رفتار ديوارهاي مقاوم‌سازي شده با شاتكريت در برابر زلزله را مورد بررسي قرار داده اند. با اين حال رفتار چنين ديوارهايي در برابر انفجار كمتر مورد توجه بوده و تأثير مشخصات مش و ضخامت شاتكريت در برابر اين نوع بارگذاري بررسي نشده است. در اين تحقيق با قرار دادن Kg700 تي ان تي در فواصل 3، 9 و 15 متري از يك ديوار بنايي شاخص خرابي مورد بررسي قرار گرفت. در مش فولادي، فاصله آرماتورهاي مش شاتكريت 10 و 15 سانتي متر و ضخامت شاتكريت برابر 10،5 و 15 سانتي متر در نظر گرفته شد. در نهايت 18 مدل متفاوت از مش فولادي و ضخامت لايه شاتكريت تعريف شد. با تقويت شاتكريت، شاخص خرابي ديوار و حداكثر جابجايي مركز ديوار كاهش يافت. در كليه مدل ها، به علت نزديك بودن محل انفجار به ديوار در نهايت ديوار تخريب شده و تأثير فاصله آرماتورها در كاهش خرابي ديوار ناچيز است. در مقابل ضخامت ديوار نقش بيشتري در كاهش شاخص خرابي كششي ديوار دارد.