اثرات تغيير اقليم بر كاركرد سيستم آبياري تحت فشار (مطالعه موردي: آبياري قطره اي سد ستارخان، آذربايجان شرقي)

سيستم‌هاي آبياري تحت فشار طراحي شده براساس شرايط اقليمي گذشته، ممكن است عملكردشان به‌دليل افزايش تقاضاي آب، تحت تأثير قرار گيرد. هدف اصلي اين پژوهش، بررسي اثرات تغيير اقليم بر مديريت بهره‌برداري سيستم و ساعت‌‌هاي كاركرد قطره‌چكان در شبكه آبياري تحت‌فشار سد ستارخان است. براي تعيين تأثير تغيير اقليم بر بارش و دما از ريزمقياس نمايي آماري LARS-WG و خروجي‌هاي مدل گردش عمومي جو HadCM3 تحت سناريوهاي A1B، B1 و A2 براي دوره زماني 2065-2046 ميلادي استفاده شد. نتايج به‌دست آمده نشان از افزايش دما و كاهش بارش در منطقه بودند. در مرحله بعدي براساس مقادير بارش و دماي پيش‌بيني شده، نياز آبياري سيب با استفاده از CROPWAT محاسبه شد. نتايج به‌دست آمده نشان از اين است كه نياز آبياري سيب نسبت به وضعيت موجود در تمام سناريوهاي اقليمي روند افزايشي داشته كه اين روند متأثر از افزايش دما و كاهش بارندگي در حوضه است. با افزايش دما و كاهش بارش در حوضه و همچنين افزايش نياز آبياري، ضرورت اعمال اصلاح در نحوه مديريت بهره‌برداري از سيستم مشخص شد كه افزايش مدت آبياري به‌عنوان يك راه‌حل پيشنهاد مي‌شود. بنابراين نتايج نشان مي‌دهد كه ساعت كاركرد سيستم در تمام سناريو‌هاي اقليمي نسبت به وضعيت موجود 10.28 درصد افزايش خواهد يافت.