حداقل جريان مورد نياز زاينده‌رود براي حفظ تعادل هيدرولوژيكي در محدودة شهر اصفهان

بر اثر كاهش جريان در بالادست رودخانة زاينده رود طي چند سال اخير، اين رودخانه به‌صورت متناوب و بدون الگوي زماني خاصي خشك و آبدار مي شود. اين پديده، تأثير بسزايي بر الگوي جريان آب زيرزميني دارد. تغيير الگوي جريان و افت سطح ايستابي منجر به تحكيم آبخوان، كاهش ضريب ذخيره و فرونشست در سطح شهر اصفهان مي‌شود. براي مديريت و برقراري تعادل بين رودخانه و آبخوان، نياز به تشخيص ارتباط آن دو و همچنين تعيين ميزان تبادل آب بين آنهاست كه در اين تحقيق براي دست‌يابي به اين هدف از خطوط هم پتانسيل و معادلة لهمن استفاده شد. طي دو دوره كه در يكي رودخانه پنج ماه كاملاً خشك و در دورة بعد آب در آن جاري شد، سطح ايستابي اندازه گيري و خطوط هم پتانسيل براي اين دو دوره رسم شد. ميزان آب محاسبه شده كه سفره از رودخانه مي گيرد، حدود 55028 مترمكعب در روز است. براي صحت سنجي از آمار هيدرومتري قبل و بعد شهر اصفهان استفاده شد كه با كاستن پساب فاضلاب و افزودن آب هاي برداشتي از رودخانه به عدد حاصل از تفاضل جريان ورودي به شهر و خروجي از آن كه معادل 1.9 مترمكعب در روز بوده است، نتيجه به دست آمده قابل قبول و معقول است.