كارايي روش آبياري قطره‌اي در مزارع گوجه‌فرنگي در شرايط شوربودن منابع آب

در دهه‌هاي اخير، استفاده از آب‌هاي شور در توليد محصولات كشاورزي به‌دليل كاهش منابع آب شيرين رشد چشمگيري داشته است. ولي استفاده بي خطر از آب شور مستلزم مديريت صحيح آبياري است. اين پژوهش براي بررسي اثر شوري آب بر عملكرد، كارايي مصرف آب و كيفيت ميوه گوجه‎فرنگي تحت روش آبياري قطره‎اي نواري طي يك فصل زراعي (90-1389) در استان بوشهر با شرايط آب و هوايي خشك و نيمه خشك اجرا شد. آزمايش به‌صورت كرت‎هاي خردشده در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با چهار سطح شوري آب آبياري (شامل 1.1، 3.5، 5.5 و 7.5 دسي‌زيمنس بر متر) و سه سطح دور آبياري (شامل 2، 4 و 7 روز) با سه تكرار انجام شد. طبق نتايج، با افزايش دور آبياري از 2 روز به 7 روز مقادير ميانگين‎ عملكرد محصول (Y)، كارايي مصرف آب آبياري (IWUE) و وزن ميوه (FW) به‌ترتيب 20، 19 و 26 درصد كاهش داشتند. همچنين، با افزايش شوري آب آبياري از dS.m^-1 1.1 به dS.m^-1 7.5 اين مقادير به‌ترتيب 33، 39 و 32 درصد كاهش داشتند. به طور كلي، تحت شرايط آب و هوايي و ويژگي‌هاي خاك محل آزمايش، كاهش عملكرد محصول در اثر شوري آب به مراتب كمتر از مقادير گزارش شده در نشرية 29 فائو (آيرز و وستكات، 1985) بود. همچنين، با افزايش دور آبياري و شوري آب آبياري كيفيت ميوه به لحاظ ميزان مواد جامد محلول (TSS) افزايش داشت.