ارزيابي روش هاي درون يابي جهت تعيين تغييرات مكاني پارامترهاي كيفي آب زيرزميني (مطالعه موردي دشت گناباد)

زمينه و هدف: آب زيرزميني يكي از منابع مهم بهره‌برداري در مناطق خشك و نيمه خشك ايران است. لذا پراكنش مكاني و زماني كيفيت آب‌هاي زيرزميني حائز اهميت است. هدف از اين پژوهش، ارزيابي دقت روش‌هاي درون‌يابي مكاني جهت پيش‌بيني پراكنش مكاني بعضي پارامترهاي كيفي آب زيرزميني نظير سختي كل، غلظت يون كلسيم، pH، منيزيم و غلظت يون سولفات بود.   مواد و روش ها: در اين مطالعه داده هاي مربوط به 44 نمونه چاه بهره‌برداري دشت گناباد مورد استفاده قرار گرفت. سپس روش‌هاي تابع فاصله معكوس وزن‌دار، كريجينگ ساده، كريجينگ معمولي و كريجينگ جهاني، تابع شعاعي، تخمينگر عام و تخمينگر موضعي بررسي شد. پس از نرمال‌ سازي داده ‌ها، پلات QQ ترسيم گرديد. به منظور انتخاب مدل مناسب براي برازش، روش‌هاي ارزيابي متقابل و خطاهاي تخمين شامل MBE ، RMSE، MARE و MAPE مورد استفاده قرار گرفتند. در نهايت بهترين روش درون يابي انتخاب شد.  با استفاده از روش هاي زمين آمار در نرم افزار GIS نقشه هاي پهنه بندي پارامترهاي آب زيرزميني تهيه شد.   يافته ها: مدل پهنه بندي نهايي نشان داد، در قسمت مياني و جنوب غربي و غرب دشت گناباد به طور متوسط پارامترهاي بررسي شده از ميانگين كل آن ها در دشت كمتر بوده است. با حركت از شمال و شمال شرق و شرق دشت به طرف مركز، جنوب و جنوب غربي دشت غلظت و تراكم كليه پارامترها كاهش مي‌يابد.    نتيجه گيري: به منظور پهنه‌ بندي پارامترهاي كيفي آب، روش‌هاي كريجينگ بر ساير روش‌هاي زمين‌ آمار ارجحيت دارند.