اثربخشي آموزش راهبردهاي خودتنظيمي بر خودكارآمدي تحصيلي و سازگاري تحصيلي دانش آموزان ناسازگار

پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي آموزش راهبردهاي خودتنظيمي بر خودكارآمدي تحصيلي وسازگاري تحصيلي دانش‌آموزان دختر ناسازگار دوره دوم متوسطه شهر كرمان انجام شد. روش پژوهش از نوع شبه آزمايشي با طرح پيش آزمون، پس آزمون و گروه گواه بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل دانش‌آموزان دختر ناسازگار در مدارس دوره متوسطه دوره دوم ناحيه 2 شهر كرمان در سال تحصيلي 96-95 بود. نمونه موردبررسي بر اساس هدف هاي پژوهش عبارت بودند از 30 دانش‌آموز ناسازگار كه به كمك آزمون سازگاري دانش‌آموزان دبيرستاني (AISS)، ناسازگار تشخيص داده شدند و سپس با گمارش تصادفي به دو گروه آزمايش و گواه (هر گروه 15 نفر) تقسيم شدند. ابزارهاي پژوهش عبارت بودند از پرسشنامه سازگاري دانش‌آموزان دبيرستاني سينها و سينگ (1993)، پرسشنامه خودكارآمدي تحصيلي جينگ و مورگان (1997) و پرسشنامه سازگاري تحصيلي كلارك (1976). به گروه آزمايش 8 جلسه 90 دقيقه اي راهبردهاي خودتنظيمي آموزش داده شد و گروه گواه در اين مدت آموزشي دريافت نكردند. داده ها با استفاده از تحليل كوواريانس تجزيه‌وتحليل شد. نتايج نشان داد آموزش راهبردهاي خودتنظيمي بر خودكارآمدي تحصيلي و سازگاري تحصيلي دانش‌آموزان ناسازگار دوره متوسطه در سطح P 0/01 تأثير معناداري دارد. آموزش خودتنظيمي در جهت استفاده از راهبردهاي شناختي و راهبرد فراشناختي به دانش آموزان ناسازگار ارائه شود تا كمتر شاهد ناسازگاري تحصيلي و عدم خودكارآمدي تحصيلي اين‌گونه دانش‌آموزان باشيم.