مقايسه تاثير تمرينات ثبات‌ دهنده و كنترل آگاهانه بر متغيرهاي منتخب وضعيتي، درد و قدرت عضلات در افراد داراي حركت پريشي كتف

Comparison of the Effect of Scapular Stabilization and Conscious Control Training on Postural Variables, Pain, and Selected Muscle Strength in Patients with Scapular Dyskinesia

مقدمه: جهت گيري و حركت كتف مي‌ تواند بر روي عملكرد شانه تاثيرگذار باشد. تغيير در راستاي كتف و حركت در ناحيه شانه، عاملي بالقوه در تغيير زنجيره حركتي بدن مي ‌باشد. هدف تحقيق حاضر مقايسه بين تمرينات ثبات دهنده كتف و كنترل آگاهانه بر روي درد، متغيرهاي وضعيتي و قدرت عضلات منتخب در افراد داراي حركت پريشي كتف مي‌ باشد. مواد و روش ‌ها: اين مطالعه مقطعي به صورت آزمايشي بر روي 44 زن داراي حركت پريشي كتف(الگوي برجستگي زاويه تحتاني و لبه داخلي) داراي ميانگين سن 94/1±00/26 سال، قد 12/4±70/165 سانتي ‌متر و وزن 31/3±10/55 كيلوگرم كه به صورت هدفمند به شيوه انتصاب تصادفي به سه گروه تمرين كنترل آگاهانه(1)(15=n)، ثبات دهنده(2)(15=n) و كنترل(14=n) تقسيم شدند. براي تعيين قدرت ايزومتريك عضلات منتخب كتف از دستگاه داينامومتر دستـــي، مــيزان درد از شاخص بصري درد، ميزان زاويه سر به جلو از گونيامتر و شاخص طول عضله سينه ‌اي كوچك از خط ‌كش استفاده شد. گروه تجربي، پروتكل اصلاحي درماني متشكل از تمرينات ثبات دهنده و كنترل آگاهانه را به مدت 6 هفته و هفته‌ اي 3 روز اجرا كردند. يافته ‌هاي پژوهش: تجزيه و تحليل اطلاعات نشان داد كه ميزان سر به جلو(P2=0.03, P1=0.02) و درد(P2=0.03, P1=0.04) در گروه‌ هاي تجربي به طور معناداري كاهش يافت. هم چنين قدرت عضلات دندانه ‌اي قدامي در گروه كنترل آگاهانه(P1=0.05)، ذوزنقه ‌اي تحتاني در هر دو گروه(P2=0.01, P1=0.00)، ذوزنقه ‌اي مياني در گروه ثبات دهنده(P2=0.05)، فوق خاري در گروه كنتـــرل آگاهانه(P2=0.04) و انعطاف پذيري عضله سينه ‌اي كوچك در هر دو گروه(P2=0.00, P1=0.00) به طور معناداري افزايش يافت، اما اين افزايش در قدرت عضلات دنـــدانه اي قـــدامي در گـــروه ثبات دهنــــده(P2=0.08)، ذوزنقــــه‌ اي مياني در گــروه كنترل آگاهانه(P1=0.12)، فوق خاري در گروه ثبات دهنده(P2=0.07) و تحت خاري در هر دو گروه(P2=0.93, P1=0.14) كتف تفاوت معناداري مشاهده نشد. هم چنين در گروه كنترل اختلاف معناداري مشاهده نگرديد. تفاوت معني ‌داري بين دو گروه تجربي در كل متغيرهاي اندازه‌ گيري شده وجود نداشت. يافته ‌هاي تحقيق نشان داد كه شركت در مداخلات به مدت شش هفته موجب كاهش درد، بهبود قدرت در عضلات منتخب كتف و متغيرهاي وضعيتي مي ‌شود. مي ‌توان اذعان داشت كه برنامه تمرينات ثبات دهنده و كنترل آگاهانه موجب بهبود جهت دهي و حركت كتف در افراد داراي حركت پريشي كتف مي ‌شود. بحث و نتيجه‌ گيري: يافته ‌هاي اين تحقيق از تاثيرگذاري تمرين درماني به عنوان ابزاري ايمن براي بهبود كنترل ناتواني وضعيتي حمايت كرده و پيشنهاد مي ‌شود كه تمرينات ثبات دهنده و كنترل آگاهانه به همراه ديگر پروتكل‌ هاي تمريني كمربند شانه استفاده گردد.

Introduction: Scapular orientation and movements can affect the function of the shoulder. Changes in scapular alignment or movement in shoulder regions have the potential to alter the kinetic chain of the body. Therefore, this study aimed at comparing scapular stabilization and conscious control training on postural variables, pain, and selected muscle strength in patients with scapular dyskinesia. Materials & Methods: A cross-sectional study was conducted on 44 female subjects who suffered from scapula dyskinesia (inferior angle and medial border prominent pattern). The mean age, height, and weight of the subjects were 26±1.94, 165.7±4.12 cm, and 55.1±3.31 kg, respectively. The participants were selected purposefully and randomly assigned into stabilization (n=15), conscious control training (n=15) and control groups (n=14). A handheld dynamometer, visual analogue scale, a goniometer, and a ruler were utilized in order to determine the isometric strength of selected scapular muscles, the amount of pain, the amount of forward head angle, and the length of pectoralis minor index, respectively. The experimental groups were subjected to scapular stabilization and conscious control training three days weekly for six weeks. Findings: The results showed that the amount of forward head inclination (P1=0.02, P2=0.03) and pain (P1=0.03, P2=0.04) decreased significantly in experimental groups. In addition, the strength of serratus anterior muscles (P1=0.05) and supraspinatus (P1=0.04) increased significantly in conscious control training group. There was also an increase in the strength of lower ‌‌‌trapezius (P1=0.00, P2=0.01) and flexibility of pectoralis minor muscle in both groups (P1=0.00, P2=0.00) as well as middle trapezius in stabilization group (P2=0.05). However, there was no increase in the strength of serratus anterior muscles (P2=0.08), and supraspinatus (P2=0.07) in stabilization group, middle trapezius in conscious control group (P1=0.12), and infraspinatus in both groups (P1=0.14, P2=0.93). Furthermore, no significant differences were observed between the two experimental groups regarding the variables under study. The results of the study showed that six weeks of interventions may result in the reduction of pain, improvement of selected scapular muscle strength and postural variables. It can be said that the stabilization and conscious control trainings improve the direction and movement of the scapula in people with scapular dyskinesia.