بازدارنده‌ هاي اشتغال دانش آموختگان كشاورزي

اين پژوهش از نوع كيفي بوده كه در آن از رويكرد نظريه پايه ور بهره گرفته شده است. براي گردآوري داده ها از ابزار مصاحبه به صورت عميق استفاده شد. روش نمونه گيري تحقيق از نوع هدفمند نظري بوده كه به شيوه گلوله برفي انجام پذيرفت. بر همين مبنا با انجام مصاحبه با 21 نفر از دانش‌آموختگان كشاورزي و 9 نفر از كارفرمايان و استادان بخش كشاورزي داده ها به اشباع نظري رسيد. ملاك انتخاب دانش‌آموختگان گرايش به شركت در مصاحبه، داشتن اطلاعات كافي نسبت به موضوع تحقيق، دست‌كم دو سال بيكار بودن پس از دانش آموختگي و همچنين جوياي كار بودن در نظر گرفته شده است.تحليل داده ها در فرايندهاي كدگذاري باز، محوري و گزينشي براي شناسايي مقوله‌ها و بر پايه الگوي اشتراوس و كوربن (1998) با برقراري ارتباط ميان مقوله‌ها با شرايط علّي، شرايط زمينه‌اي، شرايط مداخله‌گر يا واسطه‌اي، راهبردها و پيامدها انجام شدند. بر پايه يافته‌هاي تحقيق مهم‌ترين چالش‌ها و بازدارنده‌هاي دانش‌آموختگان كشاورزي در زمينه اشتغال عبارت بودند از: كيفيت پايين و محتواهاي نامناسب برنامه‌هاي درسي دانشگاه‌ها، نبود مهارت مدرسان دانشگاه، نداشتن آشنايي كافي با كارآفريني در دوران تحصيل، كمبود خدمات و حمايت‌هاي مشاوره‌اي به دانش‌آموختگان، نبود زيرساخت‌هاي كافي، چالش‌هاي فردي و مهارتي مانند نداشتن اعتماد به نفس و روحيه كار و مهارت‌هاي لازم بين دانشجويان و دانش‌آموختگان، نبود اعتبارات و امكانات مالي كافي، نبود زمينه ارتباط و هماهنگي بين سازمان‌هاي مرتبط با كشاورزي، نبود قوانين مناسب اداري، چالش‌هاي فرهنگي – اجتماعي و چالش‌هاي ساختاري اقتصاد كشاورزي كشور.