نقش شايستگي هاي كار آفرينانه درپيش بيني گرايش راه اندازي كسب و كارهاي كوچك دربين دانشجويان ترويج و آموزش كشاورزي دانشگاه بوعلي سينا

با توجه به اهميت بنگاه‌هاي كوچك و متوسط و نقش بي بديل آن ها در توسعه ي اقتصادي، بسياري از كشورهاي توسعه يافته و در حال توسعه، ايجاد و حمايت از اين بنگا‌ه‌ها را يكي از اولويت هاي اساسي خود قرار داده اند. براي پيدايش فعاليت‌هاي كارآفرينانه، وجود زمينه‌ها و شايستگي‌هاي مناسب ضروري هستند. اين تحقيق با‌‌ هدف اصلي بررسي وشناسايي متغيرهاي موثربر گرايش به راه اندازي بنگاه‌هاي كوچك و متوسط (SMEs)با تمركز بر شايستگي هاي كارافرينانه مورد نياز دانشجويان انجام شد. جامعه آماري تحقيق شامل 198 تن از دانشجويان ترويج و آموزش كشاورزي دانشگاه بوعلي سينا همدان بود، كه با استفاده از جدول پتن، 164 تن از آنان به روش نمونه گيري سهميه اي انجام شد. ابزار اصلي تحقيق پرسشنامه بود، پايايي پرسشنامه با محاسبه‌ي‌ضريب آلفاي ترتيبي به كمك نرم افزار R (88%=α) محاسبه شد. گردآوري شده با نرم افزارهاي SPSS مورد تجزيه ‌و‌ تحليل قرار گرفتند. با استفاده از رگرسيون لجستيك مشخص شد 26 درصد از تغييرات گرايش به راه اندازي كسب و كارهاي كوچك و متوسط را تبيين مي كند مهم ترين متغير اثرگذار بر گرايش دانشجويان به راه اندازي بنگاه‌هاي كوچك و متوسط، شايستگي‌هاي راهبردي است. نتايج آزمون من ويت ني براي بررسي تاثير جنس بر شايستگي هاي كارافرينانه نشان داد كه تفاوت معناداري بين دانشجويان دختر و پسر در شايستگي‌ فرصت‌جويانه، شايستگي‌ ارتباطي و شايستگي‌ ذهني وجود دارد وتنها 17درصد از دانشجويان داراي گرايش بالا در راه اندازي كسب و كارهاي كوچك مي باشند.