عامل هاي تاثيرگذار بر صلاحيت راه اندازي كسب و كار دانش آموختگان رشته هاي كشاورزي سازمان نظام مهندسي كشاورزي و منابع طبيعي مازندران

افزايش شمار دانش آموختگان بي كار به ويژه در رشته ي كشاورزي و ناتواني آنان در راه اندازي كسب و كار و كارآفريني به يكي از چالش هاي اساسي كشور تبديل شده است. اين تحقيق با هدف تحليل عامل هاي مؤثر بر شايستگي راه اندازي كسب و كار در دانش آموختگان رشته هاي كشاورزي شكل گرفت. جامعه ي آماري شامل دانش آموختگان گرايش هاي كشاورزي و منابع طبيعي استان مازندران در طي سال هاي 1392 تا 1395 مي باشند (2550 تن)، كه بر پايه فرمول كوكران، 364 تن از آنان به روش نمونه گيري تصادفي انتخاب شدند. ابزار تحقيق پرسشنامه بود كه روايي آن با كسب نظر هيئت علمي تخصصي دانشگاه مازندران و كارشناسان مربوطه و پايايي آن با استفاده از آزمون تتاي ترتيبي (912/0=θ ) تائيد شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزار آماري SPSS20 استفاده شد. از آزمون هاي همبستگي، من‌ ويت‌ني و رگرسيون ترتيبي براي تحليل داده ها استفاده شد. نتايج سطح بندي ميزان شايستگي راه اندازي كسب وكار گوياي آن بود كه حدود 59 درصد از پاسخگويان از شايستگي راه اندازي كسب و كار، در سطح زياد و خيلي زياد برخوردار بودند. تحليل رگرسيون ترتيبي نيز نشان داد كه سه متغير جنس، آموزش و ويژگي شخصيتي 67 درصد شايستگي راه اندازي كسب و كار را برآورد مي كند.