شناسايي و تحليل ابعاد خشونت عليه كودكان در حوزه ورزش (رهيافت مبتني بر نظريه داده بنياد)

در دو دهه اخير اخير، توجه به پديده خشونت عليه كودكان در ورزش، موردتأكيد قرار گرفته است كه تاكنون از اين موضوع در ورزش ايران غفلت شده است؛ ازاينرو، هدف از انجام اين پژوهش، شناسايي و تحليل ابعاد خشونت عليه كودكان در حوزة ورزش بود. با توجه به ماهيت كيفي و اكتشافي موضوع خشونت عليه كودكان در ورزش، از روش پژوهش كيفي ازنوع داده بنياد و به شيوه گليزر(1992)استفاده شد. فهرست مقدماتي با استفاده مطالعات اوليه فراهم شد كه در ادامه با مصاحبه هاي نيمه ساختاريافته با پايايي توافق درون موضوعي مناسب با 16 از نخبگان، مربيان و كارشناسان آگاه از موضوع پژوهش، داده هاي موردتأييد جمع آوري شدند. براي روايي مصاحبه ها نيز از منابع و تحليل گران متعدد، داده هاي حداكثري و ثبت آنان بهره گرفته شد. داده ها با روش كدگذاري سه مرحله اي باز، محوري و گزينشي تحليل شدند و نتايج كدگذاري باز به شناسايي 98 نشان در دو حوزه ابعاد و بسترها منجر شد. در حيطه ابعاد، نشان ها در هفت مفهوم طبقه بندي شدند و درنهايت، در كدگذاري گزينشي، سه مؤلفه خشونت كلامي، بدني و رواني شناسايي شدند. در حوزه بسترها نيز نُه مقوله ناآگاهي، تابو، خرده فرهنگ، ساختار خانواده، ساختار باشگاه، ويژگي هاي شخصيتي عوامل باشگاه، اميال شخصي، يادگيري اجتماعي و موقعيت كودك طبقه بندي شدند. در كدگذاري گزينشي، سه مؤلفه زمينه اي، ساختاري و رفتاري شناسايي شدند. به نظر مي رسد عوامل تشكيل دهنده اي كه در بروز پديده خشونت عليه كودكان در ورزش ايران نقش ايفا مي كنند، چهار عنصر فرد، خانواده، جامعه و باشگاه هستند كه نقصان در هر عنصر مي تواند راه را براي خشونت عليه كودك هموار كند. پيشنهاد مي شود كه ابتدا قوانين به صورت شفاف و سخت گيرانه تدوين شوند و استانداردها ابلاغ شوند و دراين راستا، رسانه و سازمان هاي غيردولتي نيز به آموزش هاي حمايتي و قانوني خانواده ها، باشگاه و كودكان همت گمارند.