مطالعۀ تطبيقي سياست جنايي پليس در قبال اطفال و نوجوانان در مراحل قبل و پس از كشف جرم

زمينه و هدف: بزهكاري اطفال و نوجوانان بيانگر برخورداري اين افراد از ظرفيت جنايي و توانايي آن‌ها در نقض هنجارهاي جامعه است. از آنجايي كه اطفال و نوجوانان در مرحلۀ رشد قرار دارند، لذا نوع تدابير و اقداماتي كه پليس در همان مراحل ابتدايي فرآيند دادرسي كيفري يعني قبل و پس از كشف جرم با اين افراد انجام مي‌دهد، بسيار حائز اهميت است. هدف پژوهش، مطالعۀ تطبيقي و تحليلي سياست جنايي اجرايي پليس ايران و كانادا در قبال اين قشر آسيب‌پذير در مرحلۀ قبل و پس از كشف جرم است.روش: اين تحقيق از نظر هدف، كاربردي و از نظر روش، اسنادي است. پژوهش حاضر با استفاده از مطالعات تطبيقي از منابع كتابخانه‌اي، اينترنتي، مقالات، پژوهش‌هاي لاتين و فارسي و مطالعۀ اسناد بين‌المللي مرتبط با حقوق اطفال و نوجوانان انجام شده است. روش گردآوري اطلاعات، به صورت فيش‌برداري و با بررسي اسناد بين‌المللي، قوانين موضوعۀ مرتبط در كشور مورد تطبيق و ايران مورد بحث و تحليل قرار گرفته است.يافته‌ها و نتايج: نتايج تحقيق نشان‌ مي‌دهد پليس كانادا مرحلۀ قبل از كشف جرم با اقداماتي نظير تأسيس پليس مدرسه، اجراي برنامۀ مبارزه با مواد مخدر در مدارس، اجراي قانون منع آمدوشد، برخورد با برخي انحرافات مانند فرار از مدرسه و خانه مانع وقوع جرم توسط نوجوانان مي‌شود و در مرحلۀ بعد از كشف جرم نيز پليس اطفال با مشاركت مؤسسه‌هايي مانند مؤسسۀ مبتني بر جامعه و هماهنگ‌كنندۀ دادرسي به منظور جلوگيري از ورود اطفال به فرآيندهاي رسمي رسيدگي با استفاده از اخطار، هشدار به خانواده، ياري گرفتن از عدالت ترميمي، تلاش مي‌كند تا از طريق رسيدگي‌هاي غيررسمي، مانع ورود اطفال و نوجوانان به دادسرا و دادگاه شود. در ايران، قانون‌گذار با وضع مادۀ 31 قانون آيين دادرسي كيفري تأكيد بر تأسيس پليس ويژۀ اطفال كرده و به قوۀ قضائيه مأموريت داده شده تا حدود وظايف و اختيارات اين پليس را در قالب لايحه‌اي تدوين و ارائه كند.