الگوي روابط سازه هاي انساني و قلمرو هاي فرهنگي در غرب آسيا با تأكيد بر قلمرو فرهنگي ايراني

الگوي روابط در ساختار ژئوپليتيكي حاكم بر جهان ماهيتي پيچيده و تركيبي دارد، روابط تمدنها با هم و تعاملات درون تمدني در طيفي از الگوهاي رفتار ژئوپليتيكي از تعامل، رقابت و تعارض را شامل مي گردد. از سوي ديگر برخي از ارزشهاي مكاني كه سرچشمه چالش سازي بين كشورهاي منطقه قرار مي گيرد، ماهيتي تمدني دارند. تمدن ايراني در مجاورت با تمدنهاي ديگري قرار گرفته و در طي هزاران سال اين مجاورت منجر به شكل گيري الگويي از ارتباطات شده است كه در طيف وسيعي از تعاملات دوستانه تا خصمانه را در بر مي گيرد. اين بستر تمدني، در فرايندهاي سياسي، نظر بازيگران سياسي را جلب كرده و هر يك سعي در گسترش حوزه نفوذ خود دارند.‏اين پژوهش با روش توصيفي تحليلي و با استفاده از منابع كتابخانه اي سعي در تحليل الگوي روابط سازه هاي انساني و قلمرو هاي فرهنگي در غرب آسيا و روابط ژئوپليتيكي هر يك از اين مناطق با سازه تمدني ايران را دارد. نتايج پژوهش ‏نشان مي دهد كه سازه تمدن ايراني امروز از يك وضعيت ويژه برخوردار است كه در حال حاضر با چالش هايي مواجه است. تمام سازه هاي تمدني پيرامون ايران داراي عمق استراتژيكي خاص خود بوده و تنها ايران است كه بدون پشتوانه درون تمدني و همكاري هاي برون تمدني در جهان سرشار از رقابت كنوني به خود متكي است، تمدن سامي در جنوب پشتوانه شوراي همكاري خليج فارس و اتحاديه عرب را دارد، تمدن توراني به رهبري تركيه، اتحاديه اروپا و آمريكا را در كنار خود مي بيند و تمدن اسلاوي نيز با توجه به قدرت موثر روسيه از موقعيتي برتر از تمدن ايراني قرار دارد.