تحليل امنيت و ناپايداري در شهرهاي جديد با استفاده از GIS و AHP (مورد: شهر جديد پرديس)

امنيت و توسعه، رابطه متقابل و دوسويه دارند و درواقع امنيت پايدار، حاصل برنامه ريزي و مديريت شهري است. احساس ناامني در محيط شهرها فعاليت هاي انساني را تحت الشعاع قرار داده و امور اقتصادي و فرهنگي و اجتماعي و غيره به‌درستي انجام پذير نخواهد بود. برقراري امنيت پايدار لازمه توسعه شهرهاست؛ لذا امنيت در فرايند برنامه ريزي شهري و طراحي آن‌ها اهميت و جايگاه ويژه دارد. هدف اين مقاله بررسي و تحليل وضعيت پايداري و ناپايداري شهر پرديس با رويكرد امنيتي و عوامل تهديدكننده است. مقاله حاضر با روش تحقيق توصيفيتحليلي به كمك تكنيك GISو مدل تحليلي AHPعوامل تهديدكننده امنيت شهر جديد پرديس را مورد تحليل قرار داده و با استفاده از فن GISو مدل AHP به عوامل كمي و كيفي تهديدكننده ضريب و امتياز داده و اولويت‌بندي كرده است. اولويت‌ها رقومي شده و بر روي نقشه هاي مكاني به نمايش درآمده است. نتايج مقاله بيانگر شناسايي و استخراج عوامل تهديدكننده انساني و طبيعي امنيت شهر به‌طور عام و شهر جديد پرديس به‌طور خاص است. با روي هم گذاري اين نقشه ها، 4 پهنه خطر پذير امنيت شهر جديد پرديس مشخص شد. درنتيجه پهنه 1 در معرض خطرپذير نسبتاً زياد، پهنه 2 خطرپذيري متوسط و پهنه 3 و 4 در معرض خطر نسبتاً كم قرار دارند. در پايان نيز پيشنهاد‌هايي براي امنيت شهرها ارائه شده است.